Vorið - 01.12.1968, Blaðsíða 32

vagna af honum til höfuðborgarinnar,
svo hann gæti sýnt þeim það svart á
hvítu, þessum merkikertum við hirð-
ina, hvar fallegasti snjórinn finnst.
PÉTUR: Ja, hváð er að heyra þetta.
Hann fær líklega laglegan skilding
fyrir það.
FÓGETI: Ósköp er að heyra til þín,
Pétur. Eins og nokkur fari að okra
á keisaranum. Eins og það sé ekki
manninum nóg að færa keisaranum
fallegasta snjóinn í ríkinu. Nei, nei,
Pétur. Hann verður auðvitað að flytja
snjóinn upp á sinn kostnað. Já upp
á sinn kostnað.
PÉTUR: Já, einmitt það.
FÓGETI: Og nú skal ég segja þér nokk-
uð, Pétur, sem ég veit að muni gleðja
þig stórlega. Ég er nú búinn að fara
um allt þetta hérað og hvergi hef ég
fundið snjó, sem jafnast á við snjó-
inn hérna hjá þér.
PÉTUR: Nei, nei, herra fógeti. Þessi
snjór, hérna hjá mér er svo grá-
myglulegur að ég bara sárskammast
mín fyrir að láta nokkurn mann sjá
hann. Það kemur ekki til mála, að ég
fari að færa keisaranum svona ómerki-
legan snjó.
FÓGETI: Vitleysa, Pétur, vitleysa. Hann
er svo langsamlega fallegas'i snjór,
sem ég hef séð. Já, ég sagði svona
við sjálfan mig, um leið og ég ók
hérna heim: Ja, allt er það eins hjá
honum Pétri. Jafnvel snjórinn. Já,
hann er sannkallaður lukkunnar
pamfíll.
PÉTUR: Nei, góði herra fógeti, ég get
bara alls ekki látið nokkurn mann
sjá svona ómynd. Ef ég hefði snjó
eins og hann Anton nábúi minn. Það
er nú snjór, sem vert er um að tala.
Eins og hvítasta meyjarbringa.
FÓGETI: Nei, nei, Pétur minn. Það
er þinn snjór, sem keisarinn þarf að
fá. 10 vagna, vel fulla.
PÉTUR: En ég á ekki nema einn vagn.
> FÓGETI: Þá leigirðu bara vagna og
hesta.
PETUR: En það kostar minnsta kosti
1000 krónur á vagn alla þessa leið.
Ég hefði þó haldið að einn vagn
dygði.
FÓGETI: Nei, 10 vagna, Pétur minn,
það er keisaraleg tilskipun. Heldurðu
kannske að keisarinn ælli að láta
hirðmennina geta sagt að hann hafi
valið úr snjónum hérna einhverja
ómyndar óveru?
PÉTUR: En ef ég borgaði nú fógetan-
um svona 1000 krónur, væri þá ekki
alveg eins hægt að taka snjóinn hans
Antons?
FÓGETI: (Móðgaður.) Hverskonar
maður heldurðu að ég sé, Pétur?
PÉTUR: En 2000. Þó ég sé fátækur
maður mundi ég ekki sjá eftir því
fyrir blessaðan keisarann.
FÓGETI: Heldurðu að nokkur hætti á
að baka sér óvild keisarans fyrir
skitnar 2000 krónur. Nei, heiðarleik-
inn hefur alltaf verið mín leiðar-
stjarna.
PÉTUR: En 3000.
FÓGETI: Mig tekur það ákaflega sárt,
Pétur minn, en ég þori því bara
ekki.
PÉTUR: Ó, sjáið aumur á mér, fátæk-
174 VORIÐ