Vorið - 01.12.1968, Side 16

læti. En blööin þurfa að komast til
kaupendanna.“
„Ég er svo hræddur um, að ég verði
rekinn fyrst svona fór.
„Nei, góði minn. Nú fer ég til af-
greiðslumannsins og segi honum frá
þessum óförum þínum. Ég er viss um
að hann á önnur blöð handa þér.“
Svo fór hún til afgreiðslunnar og
skýrði frá hvað fyrir hafði komið. Hún
fékk þar blöðin og fór með þau til
kaupendanna. Hann þakkaði mömmu
sinni innilega fyrir, þegar hún kom
heim. Það fyrntist fljótt yfir þetta óhapp
og skrámurnar greru.
í janúar gat Ari keypt skíðin. Þá var
mikill gleðidagur á heimilinu. Nú gat
hann verið úti á skíðum með félögum
sínum.
Næstu daga var hann alltaf á skíðum
á kvöldin. Helgi vinur hans var oftasl
með honum.
Auðvitað gekk þetta ekki vel fyrst.
Hann fékk margar byltur, en eigi að
síður þótti honum þetta skemmtilegur
tími. Það var unun að renna sér í hvítri
mjöllinni. Ánægjan yfir hreyfingunni
læsti sig út í hverja taug. Og Ari tók
miklum framförum við þessar æfingar.
Svo kom páskaleyfið í skólanum.
Helgi vildi fara upp í skíðaskála á
mánudaginn í dymbilviku, en það gat
Ari ekki vegna útburðar blaðanna.
Hann þurfti að bera blöðin út fram á
skírdag. Helgi reyndi að fá hann til að
losna við blöðin, en það sagðist hann
ekki geta. Hann sagðist hvorki vilja
bregðast afgreiðslumanninum eða
kaupendum blaðsins.
Helga þótti slæmt, að Ari gat ekki
komið með honum. En við það sat.
Fór Helgi svo upp í skíðaskálann til
dvalar þar þessa daga og til skíðaiðkana.
Ari sat heima og bar út blöðin. En
oft varð honum' litið upp í fjallið, þar
sem hann vissi að jafnaldrar hans voru
á skíðum. En hann huggaði sig við það,
að útburður blaðanna hefði þó gefið
honum tækifæri að eignast skíðin, og
svo ætlaði hann að vera uppi í skíða-
skála frá skírdegi til laugardags. Þá
mundi verða gaman. En á páskunum
ætlaði hann að vera heima hjá mömniu
sinni, svo að hún yrði ekki ein heima á
hátíðinni. Þá ætlaði hann með henni í
kirkju.
Og svo rann skírdagur upp. Hann
flýtti sér að bera út blöðin þennan dag
og hljóp milli húsanna. Og það var
glaður drengur, sem hljóp heim til
mömmu sinnar þennan fagnaðardag.
Eftir hádegið fór hann að búa sig í
skíðaferðina og mamma hans gekk frá
nesti handa honum. Og skömmu síðar
stóð bann ferðbúinn með skíðin sín og
bakpoka með nestinu. Hann kvaddi
mömmu sína og fór fagnahdi móti hin-
um hvítu fjöllum. Hann var í léttu
skapi og fann, að nú var hann að njóta
ávaxtanna af því að hafa lagt á sig
aukavinnu og rækt hana vel.
E. Sig.
158 VORIÐ