Vorið - 01.12.1970, Blaðsíða 21

innilega samúð með henni, en hann fór
svo dult með þessar tilfinningar sínar,
að allir, sem á skipinu voru, höfðu veitt
þeim athygli, nema María Grant og
hann sjálfur.
Ef til vill hefur hinn lærði Iandfræð-
ingur verið hamingjusamasti maðurinn
á suðurhveli jarðar um þessar mundir.
Hann rakti sundur landabréf sín, breiddi
úr þeim á klefaborðinu og las á þau.
Stundum lá nærri, að alvarlegir árekstr-
ar yrðu milli hans og matsveinsins, sem
ekki komst að því að leggja á borðið
fyrir þessum landfræðilegu athugunum
hans. En Paganel hafði alla hina á sínu
bandi, nema majórinn, sem hafði eng-
an áhuga fyrir landafræði, að minnsta
kosti ekki á lögboðnum matmálstímum.
Auk þess hafði prófessorinn komizt í
bókakoffort varaskipstjórans og fundið
þar meðal annars margar bækur um
Spán. Paganel ásetti sér nú að læra
þessa tungu, sem enginn af ferðafélög-
um hans kunni, nema ef til vill Glenvan
fáein orð. Vegna þess að tungumálanám
var Paganel mjög hugstætt, efaðist hann
ekki um, að hann yrði búinn að læra
að tala þetta mál reiprennandi, þegar
hann kæmi til Chile. Þess vegna tók
hann nú til óspilltra málanna við nám-
ið, og hvar sem hann íór, heyrðu menn
hann tauta einhver dularfull og óskilj-
anleg orð.
En liann hafði einnig tíma til að sinna
Róbert og kenna honum meðal annars
nokkuð í landafræði Suður-Ameríku.
Að kvöldi hins 25. september sigldi
„Duncan“ inn í Magelhaenssundið, á
milli Eldlands og suðurodda Ameríku.
Strendurnar eru þarna lágar og sendn-
ar, en Paganel vildi ekki láta nokkurn
blett fara Jramhjá sér, án þess að veita
honum athygli. Þess vegna stóð hann
stöðugt á þilfarinu, en uppi á strönd-
inni sást bregða fyrir mönnum við og
við. Paganel varð því að sætta sig við
að fá ekki að sjá Patagoníumann nema
á löngu færi.
„Patagonía án Patagoníumanna er
alls ekki nein Patagonía,“ sagði hann.
„Þolinmæði, virðulegi prófessor,“
mælti Glenvan. „Við munum fá að sjá
Patagoníumenn, þótt seinna verði.“
„Það er ég alls ekki viss um.“
„En þeir eru þó til?“ mælti greifa-
frúin.
„Það efast ég um, að minnsta kosti
sé ég enga.“
„Patagonía er spánskt orð, sem þýðir
„Stórfótur,“ og 'hefur það nafn væntan-
lega ekki verið gefið neinum ímynduð-
um þjóðflokki.“
„O-jæja, það verður ekki mikið ráð-
ið af nafninu,“ mælti prófessorinn, „og
í raun og veru veit enginn, hvað þjóð-
flokkur þessi heitir. Magelhaens nefndi
frumbyggja þessara héraða Patagoníu-
menn, en lærðir menn eru hér ekki sam-
mála og gefa honum ýmis nöfn.“
„Eru menn ekki sammála um nafn
þjóðflokksins?“ spurði Glenvan. „Það
er þá væntanlega ekki dregið í efa, að
þessir menn sé með allra hæstu mönn-
um heimsins?“
„Um þetta eru engar öruggar 'heim-
ildir.“
„En ferðamenn, sem hafa séð þá . . .“
„Ferðamenn þeir, sem 'hafa séð þá,
eru ekki allir á sama máli. Sumir segja,
VORIÐ 163