Vorið - 01.12.1970, Blaðsíða 22

/ dögun rann skipið inn á milli eyja
og skerja.
aS þeir séu stórir, aðrir segja, að þeir
séu litlir.“
A meðan þessar viðræður fóru fram,
sigldi „Duncan“ í gegnum þröngt sund
á milli hárra granítfjalla; þau voru
skógi klædd við ræturnar, en böðuðu
snæþakta tindana í himinblámanum.
Það var byrjað að skyggja, og nóttin fór
í hönd. Eftir örstutta stund var him-
inninn alþakinn tindrandi stjörnum.
í dögun næsta morgun rann skipið
inn á milli eyja og skerja. Þar var mikill
fjöldi sela og hvala skammt undan landi.
„Duncan“ þræddi allar þessar miklu
krókaleiðir, og eftir 37 klukkustunda
siglingu blasti við sjónum skipverja
opið haf, svo langt, sem augað eygði.
Það var Kyrrahafið.
Ferðinni var nú haldið áfram með-
fram ströndinni, en hvergi var að sjá
nokkuð það, er bent gæli til, að þarna
hefði skipsstrand átt sér stað, hvergi
flak, ekkert, sem benti til ,að „Duncan“
væri kominn á slóð skipbrotsmannanna.
Enn var haldið áfram, en loks var varp-
að akkerum í höfn einni, 42 dögum eflir
að lagt var úr höfn í Skotlandi.
Glenvan lét renna skipsbátnum niður
og reri því næst í land ásamt Paganel.
Hann ætlaði nú að nota tækifærið og
sýna kunnáttu sína í spænsku, en honum
til mikillar undrunar skildu landsmenn
ekki eitt einasta orð, sem hann sagði.
„Þetta hlýtur að stafa af röngum
framburði,“ mælti hann.
„Við skulum koma á tollstöðina,“
sagði Glenvan.
Þar fengu þeir að vita, ’hvar enski
sendiherrann bjó, og gengu þeir síðan á
fund hans.
Sendiherrann tók mjög vingjarnlega
á móti þeim, en ekkert kannaðist hann
við ,,Britannia,“ og ekki hafði hann
heyrt neitt um strandið á 37. breiddar-
gráðu við strendur Chile.
Glenvan lét þó ekki hugfallast. Hann
sparaði hvorki fé né fyrirhöfn, en allt
reyndist árangurslaust.
Á sjötla degi eftir komu „Duncan’s“
til Chile voru allir farþegarnir saman-
komnir í káetunni. Greifafrúin sat við
hlið Maríu og hélt í 'hönd hennar. Hún
huggaði hana ekki með orðum, en hún
sýndi henni blíðu og vinahót. Jakob
Paganel hafði enn einu sinni tekið upp
flöskuskeylin og athugaði þau nú með
meiri gaumgæfni en nokkru sinni fyrr.
eins og hann ætlaði að ráða þar ein-
hverjar nýjar gátur, en þá tók greifinn
til máls:
„Paganel, hvert er álit yðar? Er út-
skýring okkar á þessu skeyti röng? Er
ekki hugsanlegt, að ráða mætti jiessar
rúnir á einhvern annan veg?“
Paganel svaraði ekki, en hélt áfram
að hugsa.
164 VORIÐ