Heima er bezt - 01.08.1963, Blaðsíða 4

SIGURÐUR EINARSSON I HOLTI:
C^j uðrún Auðunsdóttir vakti á sér skemmtilega
athygli fyrir nokkrum árum með því að birta
T eftir sig afbragðs snjalla þulu, er hún nefndi:
7 föðurgarði fyrrum. Tvennt olli þessari at-
hygli. í fyrsta lagi, að þá hafði um alllangt skeið orðið
nokkurt hlé á, að fram kæmu nýjar skáldkonur, sem
væru þess megnugar að grípa í hinn kliðmjúka streng
þulunnar, svo að ekki félli tónninn, þar sem þær Hulda,
Theodóra Thoroddsen, Ólína og Herdís Andrésdætur
höfðu látið staðar numið. Hitt, sem þessari athygli olli,
var það, að skáldkonan var úr austanverðu Rangárþingi,
og það var af því, að hinar frjósömu byggðir austan
Rangár höfðu þá, síðan snemma á þessari öld, verið hæ-
verskari um framlag sitt til íslenzkrar orðlistar, vísinda
og bókmennta, en flestar aðrar. Var þá mjög brugðið
frá því, sem verið hafði fyrrum. Þess vegna kom Guð-
rún Auðunsdóttir þægilega á óvart með sitt snjalla ljóð.
Árið 1956 komu svo út hjá bókaútgáfunni Norðra
nokkrar þulur Guðrúnar Auðunsdóttur í fagurlega
gerðri bók, myndskreyttri af Halldóri Péturssyni. Þá
sýndi það sig til fullnustu hvers þessi sveitakona var
megnug. Síðan hafa aðeins birzt eftir hana örfá kvæði
— því miður aðeins örfá.
Frú Guðrún Auðunsdóttir er fædd 23. sept. 1903 í
Dalsseli undir Eyjafjöllum, dóttir hjónanna Auðuns
Ingvarssonar og konu hans Guðlaugar Helgu Hafliða-
dóttur. Auðunn var umsvifamaður mikill, bjó stóru
búi á þeirra tíma vísu og rak að auki allumfangsmikla
verzlun. Dalssel lá þá í þjóðbraut og var jafnan gest-
kvæmt hjá Auðuni. Húsfreyjan var valkvendi, er hvers
manns vanda vildi leysa, Auðunn glaðvær maður, hag-
orður og hnyttinn í svörum, gestrisinn og veitull, en
fjárgæzlumaður glöggur, er það skyldi vera, áræðis-
maður og skapmaður, en dauðtryggur vinum.
I þessum foreldrahúsum ólst Guðrún upp í hópi 9
systkina. Glaðvært var á bænum, systkinin söngvin og
sum hagorð og hændist þangað æska nágrennisins. Bóka-
kostur var allgóður á heimilinu, skáldsögur íslenzkra
höfunda og ljóðabækur íslenzkra skálda. Þær drakk
Guðrún í sig í bernsku og hefur efalaust numið af
þeim tungutak. Skólagöngu var ekki mikill kostur í
sveitinni á æskuárum Guðrúnar, aðeins tveir mánuðir
Séð heim að Stóru-Mörk.
264 Heima er bezt