Heima er bezt - 01.08.1963, Blaðsíða 22

Hér birtist svo ofurlítil Staka eftir sama höfund:
Engin vofa villi þig
vélráð engin trylli þig,
vonargeislar gylli þig,
góðir andar hylli þig.
Þá kemur hér lítið ljóð frá sama ári, sem nefnist: Sól-
arlag. Höfundur er Einar H. Guðjónsson:
Sólin nú lækkar og líður
logbjört að fjallanna baki,
berast að eyrum mér utan úr mó
ómar af söngfugla kvaki.
Allt hvílir í friðarins faðmi,
finn ég nú blómanna angan,
sem breiddu út blöðin sín
um blíðviðris daginn langan.
Kvöldblærinn kinnar mér strýkur
kominn frá blásölum víðum,
hvíslar og sífellt segir mér:
Senn fölna blómin í heiðum.
Þó hnigi sól og syrti,
það samt ei skelfir önd,
því skuggans blæjur byrgja
blóma- og sólskins-lönd.
Þá kemur hér lítið ljóð í léttum tón frá síðasta skóla-
ári. Það hefur ekkert sérstakt heiti en hljóðar þannig:
Oft hér á Eiðastað
ýmislegt gerist það,
sem ég vil segja frá
smáljóði í. —
Oft er hér elskast heitt,
oft er hér brosað breitt,
Ástin er okkar hnoss
yndi og líf.
Brosandi blika hér
blá augu, þér og mér.
Heilla okkur halina,
hjartað fær kipp.
Stúlkurnar stara á
strákana til og frá.
Upplifa á einni stund
eldgamla tíð.
■ Er þetta indælt líf,
ástir og glens og víf.
Þótt líði ár og öld,
ei gleymi ég.
Þegar mig burtu ber,
blikar þú fyrir mér,
ástkæra Eiðamynd.
Ei gleymi ég þér.
Höfundur nefnir sig: E. E.
Að lokum er hér ljóð frá árinu 1937, sem heitir:
Kveðja til Eiðaskóla. Höfundur Ijóðsins er Stefán R.
Lárusson:
Við komum þangað ung með okkar drauma
því æskan, hún á jafnan nóg af þeim,
þar fundum við þá hlýju og sterku strauma
er stefna hærra um lífsins dulda geim.
Og þar við lærðum fræðin fornu og nýju
um frjálsa menn, er unnu mikil verk.
Og þar við kynntumst friði, frelsi og hlýju
og fyrst af öllu að vera sönn og sterk.
Og í þann sjóðinn, sem við þarna fundum,
við sjálfsagt getum lengi perlur sótt,
það styttir dag á döprum raunarstundum,
er dimma fer af heimsins kölu nótt,
að eiga slíkan sjóð og sanna gleði,
er sífellt reynist traustur, bjartur, hlýr.
Það vermir hugann, vekur þrá og gleði,
og von um ný og fögur ævintýr.
Því minningamar flestar fagrar eru
frá þeim stað, er okkur var svo kær.
Við skulum biðja alheims æðstu veru,
sem öllu stjórnar bæði fjær og nær,
að blessa alltaf okkar menntasetur,
svo ætíð þaðan komi sannir menn,
er kunna öðmm lífsins börnum betur,
að bæta og fegra lífs síns hlutverk enn.
Gæfan fylgi öllum Eiðamönnum,
ætíð störfin þeirra blessist vel,
og er þeir vinna af heilum huga sönnum,
þeir hljóti að launum traust og bróðurþel,
því þeim var kennt að halda baki beinu
og bera hverja raun sem sannir menn,
og einnig það, að geyma í hjarta hreinu
þau hnoss, er lífið dýrast metur enn.
Fleiri ljóð birtast ekki að sinni, en nú hefur safnast í
dálitla syrpu af ljúfum dægurlögum, sem birtast næst.
Sendið bréf og biðjið um falleg dægurljóð.
Stefán Jónsson,
Skeiðarvogi 135, Reykjavík.
282 Heima er bezt