Heima er bezt - 01.08.1963, Blaðsíða 15

skrifað stendur. Einmælt var það, að Ari var mikilhæf-
ur, en þjóðsagnir nefna hann til ills og góðs. — Galdr-
ar voru honum kenndir. Hann átti 18 börn, og urðu
mörg þeirra kynsæl.
Hólmfríður dóttir Ara giftist Árna Markússyni.
Þeirra sonur var Ari á Fljótsbakka. Þorsteinn sonur
Ara, var faðir Hólmgeirs í Vallakoti í Reykjadal. Ann-
ar sonur Ara var Jósep, sem lengi bjó í Holtakoti og
víðar, bláfátækur og bammargur. Kona Jóseps hét
Guðný, dóttir Björns Nikulássonar Buch. Meðal barna
þeirra voru þeir Gunnar og Sigurjón, sem hér mun
sagt frá. Þeir bræður og Benedikt Oddsson voru systra-
synir. Kona Björns Buch og móðuramma þessarafrænda
í Náttfaravíkum var dóttir Bergþórs hreppstjóra á Ox-
ará. Munum við gera nánara skil þess ættlegs.
Ámi Grímsson hét maður, uppalinn á Snæfellsnesi
um miðja 18. öld, í miklu hungri og fátækt, svo sem þá
var algengt. Hann var elztur margra systkina og hafði
misst föður sinn, þá er hann henti það að taka fisk úr
hjalli hjá ríkum manni, er neitað hafði um hjálp. Fyrir
þetta var hann dæmdur, en strauk úr haldi. Síðar fannst
hann á útilegu suður í Ódáðahrauni og var færður sýslu-
manni í Rauðuskriðu. Þar var hann læstur inni í úti-
skemmu. Hann gat rofið gat á þekjuna og sloppið. Síð-
ar spurðist ekki til Árna Grímssonar með því nafni.
Skömmu eftir að Árni strauk úr Skriðu, kom ókennd-
ur maður að Skoruvík á Fanganesi og falaðist vistar.
Hann kvaðst heita Einar Jónsson. Hann réðst þar og
þótti afbragðsmaður að dugnaði og atorku. Hann
kvæntist þar bóndadóttur, og tóku þau síðan jörðina,
og varð Einar gildur bóndi. Eöngu síðar kom það
fram, að raunar var Einar í Skomvík sami maður og
Ámi Grímsson, og var þá ekki um fengizt. (í Sagna-
þátmm Þjóðólfs er þáttur um Árna þennan eftir Gísla
Konráðsson, enn fremur segir frá honum í Öldinni III.
árg. (Winnipeg 1895). Hér er fylgt munnmælum, sem
enn ganga hér um slóðir um þessa atburði.)
Árið 1767 fæddist á Snæbjarnarstöðum í Fnjóskadal
drengur, sem nefndur var Bergþór. Foreldrar hans voru
Jón Bergþórsson og Borghildur kona hans. Á þeim dög-
um var harður húsaginn. Bergþór var ódæll, og faðir-
inn harðlyndur og flengdi drenginn, svo oft lá við
meiðslum.
Þegar Bergþór var kominn undir fermingu, strauk
hann að heiman eftir harða refsihviðu. Hann létti ekki
ferð sinni, fyrr en hann kom til Einars í Skoravík. Nú
varð Skoruvík aftur strokumannshæli. Bergþór settist
þar að og kvæntist síðar dóttur Einars.
Kross í Kinn var á seinni tímum í eign efnamanns
austur þar. Árið 1795 kemur Bergþór frá Snæbjarnar-
stöðum frá Skoruvík til átthaganna með konu sína og
hefur þá á hendi ábúðarbréf fvrir Krossi. Þar bjó hann
í 13 ár, en síðan á Öxará til 1838. Bergþór var hrepp-
stjóri í Ljósavatnshreppi um 30 ára skeið.
Frá Bergþóri er talin Öxarárætt. Margir þeir frænd-
ur fóru til Vesturheims, en margt er hérlendis, og
kenna sig sumir við Bergþór, svo sem Friðgeir H. Berg.
Gunnar Jósepsson og GuÖrún Jónsdóttir.
Steinþór á Litluströnd, faðir Steingríms búnaðarmála-
stjóra, var af þessum stofni.
Bergþór var langafi þeirra, sem nú festu byggð í
Náttfaravíkum, Gunnars, Sigurjóns og Benedikts, en
Einar í Skomvík langa-langafi þeirra. Hins vegar er
Buchs-ættin og Ara-ættin frá Skútustöðum, og alls stað-
ar að þróttmiklir forfeður.
Gunnar Jósepsson bjó í Naustavík frá 1887 til 1895,
en fluttist síðan í Vargsnes og þaðan til Húsavíkur 1902.
Gunnar var meira en meðalmaður á hæð og leyndi hæð
sinni vegna þess, hve hann var þrekinn, sérstaklega var
hann þykkur undir hönd. Hann var alskeggjaður og
svipmikill, hægur maður í framkomu, en hörkumaður
til vinnu. Kona Gunnars var Guðrún dóttir Jóns Svein-
bjarnarsonar, Flóventssonar, þess er byggði Kotamýr-
ar. Þau eiga marga niðja á Húsavík.
Friðbjörn Friðbjarnarson bjó í Naustavík frá 1895—
1904. Hann var ættaður úr aðaldal. Friðbjörn faðir hans
var bróðir Friðjóns, föður Guðmundar á Sandi, og
Friðlaugs föður Baldvins á Hveravöllum í Reykjahverfi.
Friðbjörn Friðbjarnarson og Vilborg Friðfinnsdóttir.
Fleima er bezt 275