Heima er bezt - 01.08.1963, Qupperneq 36

199. Dikk frænda skjátlaðist ekki um
árangurinn af eldflauga-skotum sínum.
Tveir menn sem sendir höfðu verið út
til höfuðs Flökku-Jóa, sáu ljósmerki okk-
ar á skógar-leiðangri sínum.
202. Þegar ég var kominn upp heill á
húfi, þakka ég björgunarmönnum mín-
um innilega og segi þeim í stuttu máli
alla söguna. Svo er reipinu rennt aftur
niður, og peningaskrínið dregið upp.
205. Þegar heim er komið, fer ég fyrst
í heitt bað og smeygi mér síðan í rúmið,
meðan blessuð frú Tomsson útbýr góð-
an matarverð handa mér. En þegar
hún kemur upp til mín með allar góð-
gerðirnar, er ég sofnaður fyrir löngu.
200. Mönnunum tveim þóttu þessi eld-
skot upp í loftið blátt áfram dularfull
og ásettu sér því að grennslast nánara
eftir þessu. Og er þeir stefndu á ljós-
varpið, komu þeir loks að námu-opinu.
203. Þrátt fyrir alla erfiðleika og ævin-
týralegar raunir og hrakninga er ég al-
veg gagntekinn af gleði og hamingju-
sælu, þegar ég seinna um nóttina held
heimleiðis með Dikk frænda.
206. Snemma morguninn eftir er ég
kominn á fætur. Nú er stór dagur í
vændum. I dag á Borg gamli að fá pen-
ingana sína. Og síðan legg ég af stað
með peningaskrínið og Mikka sem ferða-
félaga og verndarmann.
201. Ekki leið á löngu, þar til mönnun-
um var orðið ljóst, hvernig í öllu lá.
Annar þeirra sótti sterkt reipi, og
skömmu síðar var ég dreginn upp úr
prísundinni af fjórum sterkum örmum.
204. Lamandi þreytan sem féll yfir mig
í námunni, var nú alveg horfin, og ég
var símasandi af eintómri gleði og á-
nægju. Og ekki varð ég minna glaður,
þegar Mikki kom lilaupandi til mín.
207. Ég veit eiginlega ekki, hvor okkar
er hamingjusamari, þegar ég afhendi
gamla skógarverðinum peningaskrínið.
Auðvitað er gamli herra Borg glaður og
ánægður, en samt er gefandinn alltaf
langglaðastur ....