Heima er bezt - 01.03.1970, Síða 32

i ngibjö rg Sigu röardóI f ir
4. HLUTI
Sóley er að störfum í eldhúsinu og býr kvöldkaffið
á stóra hitakönnu, og senn hlýtur skipstjórinn að koma
fram í kvöldkaffið, en nú er hann hér einn til að drekka
það á réttum tíma. En meðan Sóley framreiðir kaffið,
hlustar hún stöðugt á ömurlegan veðurgnvinn úti fyrir,
og hún er nú orðin vonlítil um, að Asgerður komi til
hennar í slíkum veðurofsa, svo síðla kvölds, enda gæti
slíkt ferðalag verið hættulegt fyrir Ásgerði, hugsar Sól-
ey, og það vildi hún sízt af öllu, að vinstúlka hennar
skvldi lenda í einhverjum vandræðum hennar vegna. —
Og Sóley reynir því að sætta sig við vonbrigðin.
En skyndilega heyrir hún, að útidyrnar eru opnaðar,
og síðan gengið léttilega inn ganginn. Sóley hraðar sér
ósjálfrátt fram að eldhússdyrunum og opnar þær, en
um leið og hún h'tur fram fyrir, hrópar hún gleðiundr-
andi upp yfir sig:
— Ásgerður, ertu komin!
— Já, loksins, Sóley mín, svarar Ásgerður glaðlega
og heilsar henni með systurlegum kossi. En Sóley vefur
handleggjunum urn hálsinn á vinstúlku sinni og býður
hana hjartanlega velkomna. Síðan leiðir hún Ásgerði
inn í eldhúsið og vísar henni til sætis við langborðið.
Ásgerður réttir nú Sóleyju stóran fataböggul og seg-
ir þýðum rómi:
— Ég vona að þú getir notað þetta, Sóley mín, gerðu
svo vel!
— Elvort ég get notað fötin frá þér! Þau eru svo
fín og falleg, að ég tími naumast að fara í þau, svarar
Sóley barnslega glöð og þakkar Ásgerði innilega fyrir
þessa fatagjöf, en þær eru nú orðnar nokkuð margar,
allar gjafirnar frá henni Ásgerði, og Sóleyju ómetan-
legar.
Ásgerður tekur sér nú sæti, en segir um leið:
— Ég má víst ekki tefja lengi hjá þér að þessu sinni,
Sóley mín. Það er orðið svo áliðið kvöldsins, og veðrið
svo rosalegt.
— Ég var nú bara orðið vonlídl um að þú kæmir í
þessum veðurofsa. Áttirðu ekki erfitt með að komast
hingað?
Ásgerður brosir: — Það tókst nú einhvern veginn.
— En nú þori ég ekki að sleppa þér einni heim
aftur.
— Góða Sóley mín, það er alveg óhætt.
— Jæja, við sjáum nú hvað setur, en þú drekkur hjá
mér kaffi, það er tilbúið á könnunni. Og Sóley fer að
leggja á borð fyrir þrjá.
Ásgerði þykir ágætt að hressa sig á kaffisopa, áður
en hún leggur af stað á nýjan leik, og þakkar vinstúlku
sinni fyrir boðið, sem hún ætlar að þiggja. En Ásgerði
er þegar ljóst, að Sóley ætlar þremur að drekka við
borðið, og þar sem hún hvorki sér né heyrir nein merki
þess, að fleiri en þær tvær séu í verbúðinni, spyr hún
blátt áfram:
— Ertu ekki ein heima, Sóley mín?
— Nei, Tryggvi skipstjóri er hér líka, en hinir allir
fóru út að skemmta sér, svarar Sóley og brosir glaðlega.
Ásgerður finnur hve blóðið þýtur fram í kinnarnar
við þessar fréttir og heit gleðibylgja fer um hana alla,
en þess hefir hún aldrei orðið vör áður. Elvað gengur
eiginlega að henni.
Tryggvi hefir nú lokið við bréfið til móður sinnar
og leggur það í umslag, en í póstinn getur hann ekki
komið því fyrr en á mánudagsmorgun. — Þótt Tryggvi
hafi eingöngu haft hugann við bréfaskriftirnar að und-
anförnu, hefir gestkoman í eldhúsinu ekki farið fram
hjá honum, og honum er vel ljóst, hver komin er: —
Þær eru þá svona miklar og góðar kunningjastúlkur,
Sóley og Ásgerður, hugsar Tryggvi. Og kaupmanns-
dóttirin leggur það á sig að fara út í þetta óveður, sem
nú geisar, til þess að færa Sóleyju gjafir. Framkoma
hennar lýsir því hugarfari, sem hann dáir. Þetta gleður
hann svo heitt og innilega, að hann skilur ekki hvað
veldur, en svona er það samt.
Tryggvi hefir nú gengið frá skriffærunum og lítur
á úrið sitt. Hann sér að kominn er kaffitími kvöldsins,
og stundvís vill hann vera. Hann greiðir í flýti yfir
hárið og gengur síðan fram í eldhúsið, býður gott
108 Heima er bezt