Heima er bezt - 01.11.1973, Side 23

GUÐJON SVEINSSON:
Ein helgi í óbyggé um
Feréarolla í tveim megin þáttum, og nokkrum
smærri atriðum
Beinin henmr Stjörnu og fleiri bein.
Annað sem gerir Hvannalindir kunnar, er sagan Heim-
þrá eftir Þorgils gjallanda en á blásnum mel austan við
Lindirnar, fann hann, ásamt fleirum (1880), skinin
hrossbein — beinin hennar Stjörnu. Saga sú mun vera
ein hugljúfasta og í senn ein angurværasta saga, er rituð
hefur verið á Islandi.
Ekki fundum við þessi bein en þó fundum við hross-
bcin rétt hjá rústunum. Þau munu vera af tryppi skag-
firzku, er keypt hafði verið austan af Jökuldal. Og
fleiri hafa haft heimþrá en Stjarna, því tryppi þetta
strauk og lagði af stað vestur yfir öræfin en endaði
sína göngu í Hvannalindum. Þessi bein hafa víst legið
þarna síðan 1943. Það má því segja, að Hvannalindir
búi yfir dramatískum sögum og hafi jafnvel yfir sér
dramatískan blæ. Og þótt Fjalla-Eyvindur hafi raunar
fengið að dvelja þar óáreittur, þá hefur það verið dap-
urleg og harðneskjuleg ævi. Það hefur þurft ótrúlegan
styrk og sálarró að dvelja á þessum stað, svo órafjarri
allri byggð og lífi. Vera inniluktur milh ægilegra jökul-
elfa, hafa að baki sér stærsta jökul Evrópu og „sjá eitt
samfellt hjarn sunnan til Herðubreiðar“.
Að vísu hafa sumrin bætt töluvert úr skák. Bjartar
nætur og víðátta heiðanna hafa gert skap útlagans milt
og fagnandi. Þá hefur hann verið kóngur í sínu ríki og
gefið blauðu byggðaþýi langt nef. Þá hefur hann ríkt
yfir sínum grænu Lindum með glitrandi lækjarspræn-
um, horft á hin foldgnáu fjöll teygja sig upp í rósrauð-
an kveldhimin, fundið hin sterku öfl náttúrunnar
smeygja sér inn í hugskotið, safnað þeim þrótti saman,
geymt hann til myrkurs vetranna, til að standast raunir
frostsins og feigðarinnar og gera hina löngu, löngu bið
eftir birtunni þolanlega. Slíkt líf er okkur atómaldar-
mönnum óskiljanlegt, þrátt fyrir ýmsar vakningar og
sálarstyrkjandi uppfinningar sbr. Jesús Kræst Súper-
star.
Og auðvitað var Halla hans Súperstar. Hún fylgdi
honum gegnum þykkt og þunnt og hefur sjálfsagt
aldrei að henni hvarflað að yfirgefa hinn seka mann
sinn, hvað sem í skærist. Halla er því ein af kvenhetj-
um liðins tíma og má örugglega setja hana á bekk með
Bergþóru á Bergþórshvoli, Auði Vésteinsdóttur,
Grundar-Helgu og Olöfu ríku, svo einhverjar séu
nefndar. Mun hennar minning lifa meðan land er byggt.
Líklegra er þó, að það hafi einungis verið frumhvöt
hvers manns — frelsið, sem gert hefir útlaganum mögu-
Beinahrúgan i tóftunum. (Ljósm.: Guðjón Sveinsson).
Heima er bezt 399