Heima er bezt - 01.11.1973, Side 34

Það skeður oft, að hluti úr klassískum tónverkum er allt
í einu orðið að danslagi, og þá á hvers manns vörum.
Danshljómsveitarmenn af rólegri tegundinni og popp-
arar gera mikið af þessu, dulbúið eða ódulbúið. Um
þetta mætti nefna mýmörg dæmi. Mér dettur í hug að
minnast hér á lagið Violetta, sem er eftir ítalska óperu-
tónskáldið Verdi, og er notað til að rifja upp rómantíska
samfundi elskenda í einni af óperum hans. Um þenna
texta var beðið fyrir nokkuð löngu, og það er best ég
birti hann. Höfundur er ókunnur.
VIOLETTA
Máninn á himni hlær,
húmið það færist nær,
báturinn vaggast vært,
vindur fær laufið bært.
Heyr mitt lag, Violetta,
sem ég leik við gluggann þinn.
Komdu ein út í bátinn minn,
komdu út í bátinn minn.
Eina ég þrái þig,
þig, sem að elskar mig.
Hjarta mitt aðeins finnur frið
í faðmi þínum,
fagra mær.
íslenskir popparar hafa ekki látið sitt eftir liggja að taka
stef úr frægum tónverkum og berja þau í rytma popps-
ins. Enn er í fersku minni umtalið, þegar hljómsveit-
irnar Trúbrot og Ævintýri, önnur hvor eða báðar í
sameiningu, tóku til meðferðar hinn fræga Pílagríma-
kór úr óperunni Tannháuser eftir Wagner. Hér skal
enginn dómur lagður á það, hvort taka skuli klassísk
verk til poppflutnings, sjálfsagt má deila um það. En
mig langar til að birta „ljóðið“ Að kvöldi dags, sem
Hljómar sungu inn á hljómplötu hér fyrri á árum. Barn-
ingsmaður texta er Þorsteinn Eggertsson. Lagið er stef
úr frægum píanókonsert eftir rússneska tónskáldið
Tshaikovsky.
AÐ KVÖLDI DAGS
Að kvöldi dags, komst þú ein
og kysstir mig, ung og hrein;
í sælu sveif ég með þér.
Þú sagðir, að þú ynnir mér.
Og er nóttin kom, þá naut ég þín,
og nóttin hvarf, þú ert mín.
Ég kyssti andlit þitt og augun blá.
Ég þrái enn að vera hjá þér
— að kvöldi dags,
og þú hjá mér.
Að lokum er svo birtur gamall danslagatexti. Textinn
er eftir L.G. og lagið eftir Vestmannaeyinginn Oddgeir
Kristjánsson.
FYRIR AUSTAN MÁNA OG VESTAN SÓL
Þótt örlög skilji okkar leiðir,
í örmum drauma hjörtun seyðir.
Ástin heit, sem fjötra alla brýtur
aftur tendrast von, sem frostið kól.
Við stjörnuhafsins yztu ósa
í undirveldi norðurljósa,
glöð við njótum lífsins ástar yndis
fyrir austan mána og vestan sól.
Fleiri ljóð birtast þá ekki að sinni. — Kær kveðja.
E. E.
Ein helgi í óbyggðum ...
Framhald af bls. 402. -------------------------—
að skoða „ísólf“ betur í morgunsárið. Flestir voru líka
orðnir svangir og þreyttir eftir langa leið.
Er í skálann kom hafði enn fjölgað. Voru þar komnir
4 Akureyringar á bláum Bronco. Voru þeir að koma úr
Hveragili, en það er NA úr Kverkfjöllum eystri. Létu
þeir vel af þeirri ferð. Varð koma þeirra örlagarík fyrir
okkur, því eftir að hafa heyrt lýsingu þeirra af gilinu,
þá ákváðum við að halda þangað daginn eftir. Geymi ég
því að sinni að tala um gil þetta.
Eftir að hafa snætt bauta og kraftsúpu, svo kallaða
uxahalasúpu, (sumir nefndu hana halanegrasúpu til
bragðbætis) þá var hlustað á útvarp (mér fyrirgefst
vonandi, hvað ég er gamaldags í orðavali) lesið í gesta-
bókinni, rýnt í landakortið, spilaður lomber — eða bara
glápt út í stjömubjart öræfakveldið. Það voru svellandi
harmónikkulög í útvarpinu. Guðjón Matthíasson lék
af lífi og sál, ásamt fleiri góðum mönnum. En svo tóku
við síðhærðir (eða ég geri ráð fyrir því) engilsaxar með
gítara og raforgel og bumbur og sungu um frið og rót-
leysi í einni bendu.
Brátt drógum við okkur svo í pokana og raddir mann-
heima hljóðnuðu smátt og smátt. Nóttin lagðist yfir.
Stjörnurnar tindruðu á blásvörtu himinhvolfinu, tungl
ekki risið. í vestri glampaði á kvíslar Jökulsár á Fjöll-
um. Virtust þær ekki ýkja ófrýnar, heldur glampandi
eins og gler eða silfur. Enn vestar sást djarfa í Dyngju-
fjöll, dökk og mikillát.
Um miðnætti var hitinn úti 2° á C. Þá voru allir
komnir í pokana og fjarlægar hrotur Eskfirðinganna
ofan af loftinu, fluttu menn inn í ríki svefns — og
kannski drauma.
Framhald í næsta blaði.
410 Heima er bezt