Heima er bezt - 01.08.1974, Blaðsíða 36

49. Sjóræningjarnir fimm gengu nú inn og virtust í senn ógn-
andi en þó kvíðafullir. Einn þeirra stakk einhverju í lófa Silvers.
Hann leit á það og stundi: „Svarta táknið! Þá er ég afsettur sem
foringi. Aðferðin er samkvæmt venjunum, en það stríðir í mót,
að pappírssnifsið er rifið úr Biblíunni. Það getur kostað ykkur
alla dauða og fordæmingu!“ — Síðan hélt hann eina af þessum
dómadags þrumuræðum sem enginn var slíkur meistari í sem
liann. Á kjarnyrtu sjómannamáli lýsti hann allri leiðsögn sinni
og einnig hvernig þeir af aulaskap og óþolinmæði hefðu eyðilagt
þrauthugsuð ráð hans. „Og nú viljið ftið umfram allt stúta Jim.
Getið þið ekki, þorskhausarnir ykkar, skilið það að hann er
okkar eina von ef hjálparskip birtist skyndilega!" Og í lok fúk-
yrðastraumsins kastaði Silver kortinu yfir felustað fjársjóðsins
fyrir fætur þeirra. Áhrifin af þessu bragði leyndu sér ekki.
50. Sjóræningjarnir fóru að rýna á kortið af núklum ákafa.
Engu var likara en þeir þegar hefðu höndlað fjársjóðinn og hann
væri þegar kominn um borð í skip sem þeirra einkaeign. — „Jú,
vissulega er þetta hrafnasparkið hans Flints, það Jtekkjum við."
— Sigur Silvers virtist nú algjör. Hann var aftur orðinn hinn
dáði foringi og lífi mínu var að minnsta kosti bjargað í bili. —
Ekkert markvert gerðist um nóttina. En að morgni vorum við
vaktir með glaðhlakkalegu hrópi: „Halló, virkismenn!" Þetta
var læknirinn sem hér var kominn í heimsókn mér til mikillar
furðu. „Gaktu í bæinn, læknir, og sjáðu dálítið óvænt," sagði
Silver og leit á mig. Dr. Livesey lét sem hann varla tæki eftir
mér þegar hann steig inn fyrir [tröskuld virkiskofans. Ejarska
rólegur athugaði hann Jtá særðu og lét J)á athugasemd fylgja
með að Jietta gerði hann svo gálginn tapaði ekki af þvi sem hon-
um bæri. Hyskið bar svo mikla virðingu fyrir J>essum lærða
manni að það sat þegjandi undir þessari hótfyndni.