Heima er bezt - 01.11.1984, Blaðsíða 20

rajema ocnoðOHa
5 moh 1912 toda '
B. H. JlEHHHblM
nyoMmapm ocex cmpm, coedmvtítrrucbi
KoMMyHHCTHMecKaw nap-rnw CoBeTCKoro Coioaa
npflBflfl
O p r a h UeHTpasbHoro HoHHTen
KoMMyHHCTHMecHOfl napTHH CoBeTCKOro CoKoaa
M 290 (16876) nannma, 16 OKTaCpa 1964 rona HeHa 3 non.
KoMMywncTHHecKan napxnfl CoaeTCKoro Coioaa tbopao n nocne-
| flOBOTenbHO npoBOflHT b >KH3Hb neHMHCKyio reHepajibHyio J1MHHIO,
BbipaöoTOHHyio XX m XXII Cbe3flOMM KIICC. Tocho crmoneHHbiM
BOKpyr CBoeíí poflHOM napTMM, cob6tckmm Hapofl repoMnecKM 60-
| peTCfl 3a ocymecTBneHMe BejiMKMX3aflan KOMMyHMCTMnecKoro crpo-
| MTeJIbCTBO.
! riofl 3H0MeHeM MapKCM3Ma-JieHMHM3Ma, nofl pyKOBOflCTBOM
} KoMMyHMCTMHeCKOM napTMM-»K HOBblM nOÖeflOM KOMMyHM3MO!
C O O E m E H H E
o njieuyMe IXenmpajibHoio KoMumema KnCC
14 oKT,a6pn c. r. coctohjich TIjieHyM IleHTpanBHoro
KoMHTeTa KnCC.
IIjieHyM IIK KnCC yAOBJieTBopHJi npoctóy
t. Xpymesa H. C. 06 ocBOÖojKAeimn ero ot o6H3aHHOCTen I
IlepBoro ceKpeTapa II^K KIICC, HJieHa npe3HAHyMa |
Jl. H. EPEJKHEB,
llepsuð cespeTapa QK KIICC.
A. H. KOCHTHH,
HpeflceAaTenL Coaera Mhhhctpob CCCP.
IIK Kncc h IIpeflceAaTejw CoBeTa Mhhhctpob CCCP
b CBH3H c npeKjioHHLiM B03pacT0M h yxyflmeHHeM
COCTOHHHH 3flOpOBLH.
IIjieHyM IIK KIICC H36paji IlepBLiM ceKpeTapeM
IIK KnCC t. EpejKHeBa JI. H.
B n p e 3 n n k y m e
BepxoBHoro CoeeTa CCCP
yxaau IIpe3HflHyMa BepxoaHOro CoBora
CCCP 06 ocBOÖOHtfleHHH tob. XpymeBa H. C.
ot o6a3aHHOcrea IIpeaceaaTeaa Cob0tb Mhhh-
crpoB CCCP h o Ha3HaieHHH tob. Kocu-
rwHa A. H. IIpeaceaaTejieM CoBeTa Mhhhctpob
CCCP npHHHTbi HaeHaMH ÍIpeanflHyMa Bep-
xoBHoro CoBera CCCP eflHHoraacHO.
HaeHu IIpesHflHyMa BepxoBHoro CoseTa
CCCP Tenao noaapaBH.-ni tob. KocuniHa A. H.
c HBSHaneHHeM Ha nocr IIpeaceaaTeaa CoBeTa
Mhhhctpob CCCP.
Tob. KocuniH A. H. cepaeiHO noðaaroaa-
pna IleiiTpaabinað Komht«t KoMMyHHCTHie-
cko8 napTHH CoBeTCKoro Cox)3a h IIpeaHAHyM
BepxoBHoro CoseTa CCCP aa 0Ka3aHHœ eMy
aOBepHO H 3BBepH.T, TTO npH.TOJKHT BC0 CH.UJ
flaa Toro, vto6u BbinoaHHTb aoaaoaiceHHLie aa
15 oKTnöpa c. r. nofl npeflceflaTeabCTBOM
IIpeflceflaTe.Tfl IIpe3HaHyMa BepxoBHoro Cobo-
Ta CCCP tob. A. H. MHKOHHa coctoh.tocl 3ace-
flaHHe ílpeaHflHyMa BepxoBHoro CoBBTa CCCP.
npeaiiaHyM BepxoaHoro Cobctb CCCP pac-
CMOTpea Bonpoc o IIpeflceaaTeae CoBeTa Mh-
HHCTpOB CCCP.
IIpe3HflHyM BepxoBHoro CoseTa CCCP yao-
ÐaeTÐopHH npocböy tob. Xpymesa HHKHTbi
CepreeBHHa 06 ocBo6o«fleHHH ero ot oÖH3aH-
HocTeö npeaceaaTean CoBeTa Mhhhctpob
CCCP B CBH3H C npeKHOHHblM B03paCT0M H
yxyameHHeM coctohhhh saopoBbH.
npeaceflBTeaeM CoBeTa Mhhhctpob CCCP
IIpe3HflHyM BepxoBHoro CoBeTa CCCP Haaaa-
■rna tob. KocbiTHna AaeKcen HHKoaaeBHHa,
ocBo6oflHB ero ot oðHsaHHocTefi nepBoro aa.Me-
CTHTean IIpeflceflaTeaH CoBexa Mhhhctpob
CCCP.
COBETCKO-KyBHHCKAfl flPYlBA HEPyiBHMA
yKA3 IIPE3HHHyMA BEPXOBHOro COBETA CCCP
O HaanaieHHH tob. Kocbirmia A. H. npeaceaaTeaeM
CoBOTa Mhhhctpob CCCP
HasBaiRTb tob. KocurHHa AaeKcea HiiKo.iaeBKia ripeaceaaTeaeM
Coacra Mkhhctpob CCCP, ocboCobkb ero ot oCaaaKHOCTeft nepaoro sajie-
npeaceaarea* CoaeTa Mmhkctpob CCCP.
npeaceaaie.'a npenaKjTii Bepio.uoro Coaeia CCCP A. MHKOHH.
jxo.aoro Coaeia CCCP M. rE0PrAfl3E.
B Kpewie 15 oxmípe cocmnjan ncrpe- BcrptHa pyxoeoduTe.ieú KTICC MKimcTp
ia pyKoaoanieae» Kncc ■ Coæiaioro npa- u CotercKoto npaeure.xbcrea
e c ToeapuufeM Ocaanbdo
Uootukocom Toooaðo
aeaCCCPA.A. rpo-J
Bo ipe-M actpeKK. npomeameS a apy*r- •
5TCA3 IIPE3HflHyMA BEPXOBHOrO COBETA CCCP
06 ocBOðoacfleHHH tob. Xpymeaa H. C. ot o6n3aHnocrefi
TTlM.’ire’inTOTa rnue. rrm
HaBCTpeny
47-u ro'goBimme
BeAUKoro Oktböph
'aSE?
nPEflnPA3flHHMHAfl BAXTA
Forsíða Pravda, stjórnarmál-
gagnsins, daginn eftir að Is-
lendingarnir komu til Lenín-
grað, boðaði fall Krústjofs
og sýndi hina nýju ráðamenn,
Brésnef og Kosygin.
horfðum á 12-15 sýningaratriði í
Sirkusleikhúsi Leníngraðborgar.
Margt var þar spaugilegt að sjá, sumt
aðdáunarvert og annað óhugnanlega
fífldjarft.
Morgunblöðin fluttu stórtíðindi
næsta dag, föstudaginn 16. október.
Krústjof hafði verið steypt af stalli,
— en upp lyft tveimur fyrirmönnum í
hans stað, Brésnef og Kosygin. Þessi
hallarbylting í Kreml hafði reyndar
verið gerð tveimur dögum fyrr, en var
nú fyrst opinberuð. Einmitt þá höfð-
um við þremenningarnir verið á vakki
lengi dags innan Kremlarmúra, án
þess að verða varir við ókyrrð. Eftir að
hafa gengið um Rauðatorg og gegn-
um grafhýsi Leníns, fórum við að
skoða herbúnaðarsafnið, sem lýsir
gamla tímanum hvað helzt, og minnir
þar t.d. æði margt á Pétur karlinn
mikla. Einnig litum við á annað safn í
námunda, þar sem djásn og skart-
gripir keisarafólksins voru til sýnis, og
skorti þar hvorki dýra málma né eð-
alsteina. Er næsta merkilegt að finna
slík dæmi auðlegðar og íburðar sem
nokkurskonar innstu koppa í búri al-
ræðisstjórnar öreiganna. En hvað um
það. Telja verður virðingarvert, að
þessum gersemum skuli ekki hafa
verið á glæ kastað, því að þær eru með
vissu markverðar minjar um hand-
bragð og list sins tíma. Sama máli
gegnir um hinar grísk-kaþólsku
helgimyndir eða íkon, sem líka gafst
að sjá þarna í Kremlarsölum. Þeim
virðist hafa verið haldið til haga, þótt
kirkjurnar væru lagðar af. — Bylting-
ardaginn í Kreml enduðum við þar í
hverfinu með því að horfa á „Svana-
vatnið“ við tónlist Tjaíkovskís í ný-
legu samkomuhúsi, því hinu sama,
sem við sjáum stundum á sjónvarps-
skjánum, þegar birtast myndir frá
flokksþingum kommúnista. Áður
höfðum við reyndar notið veitinga í
sal uppi á efstu hæð hússins, þar sem
brauð og öl var á borðum. Listdans-
ararnir í „Svanavatninu“ voru frá
Bolshojleikhúsinu, svo að á betra varð
ekki kosið. — Einhverntíma þennan
dag, sem við vorum á Kremlar-rjátli,
báðum við Dimitrí að benda okkur á
íbúðarhús Krústjoffs, og gerði hann
það. Vera má að þá hafi einmitt staðið
yfir örlagastund Kremlarbóndans,
þegar honum var tilkynnt um leikslok
sín. En úti fyrir var allt hljótt og enga
hreyfingu að sjá í glugga. — Eftir að
við Sigurður og Halldór höfðum neytt
kvöldverðar í Hótel Ukraínu,
franskrar steikur og tékknesks öls,
ókum við til brautarstöðvarinnar í
Moskvu, og kemur þá að þeim orðum
og atvikum, sem fremst standa í þessu
skrifi.
Ekki virtust morguntíðindin breyta
mannlífinu í Leníngrað þennan
föstudag. Allt var með ró og spekt,
hvert sem litið var, meira að segja bar
lítið sem ekkert á hljóðskrafi manna í
milli. Eitthvað hafði þá um skeið verið
talað um versnandi heilsufar ein-
valdsherrans, svo að líklega hefur fólk
grunað að styttast færi í stjórnartíð
hans, sem hafði óneitanlega verið þó-
nokkuð litrík og m.a. opnað landið að
mun fyrir umheiminum. Nú leystu
hann af hólmi tveir félagar, báðir
kunnir máttarstólpar í flokknum eina,
og ekki voru myndirnar á forsíðu
Prövdu til að draga úr traustinu —
úrvalsmyndir af myndarmönnum.
Báðir eru þeir nú, tveimur áratugum
síðar, sigldir á brott yfir móðuna
miklu.
340 Heima er bezt