Heima er bezt - 01.11.1984, Blaðsíða 32

VALDIMAR KRISTJÁNSSON,
SIGLUVÍK
Ég gerist dráttarvélarstjórí
Valdimar er enn að velta
því fyrir sér, hvað hafi
ráðið velgengni hans með
International dráttarvél-
ina gömlu í Grýtubakka-
hreppi sumarið 1942.
Hann var óvanur, en
vélin viðsjál. Hjálpaði þá
hulin hönd?
Grein Valdimars er
sérstæð heimild um gang
mála á fyrsta skeiði véla-
vinnu hérlendis, ekki síst
bilanir og vinnuslys, en
Valdimar átti lengi í
augnmeiðslum af þeim
orsökum.
Erfitt viðfangsefni...
Árið 1929 keypti Búnaðarfélag
Grýtubakkahrepps hjóladráttarvél af
International gerð. Var hún notuð til
jarðvinnslu í hreppnum um nokkurra
ára skeið. Heldur gekk útgerð þessi
illa, sífelldar bilanir og óhöpp. Um
þverbak keyrði þó haustið 1941,
bræddi þá mótorinn úr sér og var vél-
in keyrð þar til ein stimpilstöngin
brotnaði. Var nú mótorinn rifinn úr
vélinni og sendur til Akureyrar og
gerði Vilhjálmur Jónsson, sem þá átti
Þórshamar, við mótorinn og kom með
hann á bíl til Grenivíkur, þar sem
hann setti dráttarvélina saman vorið
1942.
Nú var eftir að ráða mann á vélina.
Kom formaður félagsins til mín og
bað mig að vinna með vélina. Ég var
heldur tregur til, þar sem hafði gengið
svona illa með vélina að undanförnu.
Svo var annað, ég hafði aldrei unnið
með dráttarvél og vissi ekkert, hvernig
mér mundi farast það úr hendi.
Ég var að vísu ný orðinn búfræð-
ingur og átti að vera lærður í meðferð
dráttarvéla. Jú, við áttum að læra í
einn dag, en annað hvort hefur verið
International dráttarvélin.
Egill Askelsson, síðar bóndi í Hléskógum situr
við stýrið, en Völundur Kristjánsson bróðir höf-
undar stendur við hliðina á vélinni.
352 Heimaerbezt