Heima er bezt - 01.11.1984, Blaðsíða 23

uð, klædd svörtum hnésíðum kjól og
hvítri svuntu yfir. Borð stóðu þétt í
matsalnum, ýmist ferhyrnd eða
kringlótt, en henni veittist ekkert
auðveldara heldur en vinda sér létti-
lega milli þeirra, án þess að strjúkast
við dúk á borðshorni, og var hún þó
alltaf á fleygiferð. Hún fremur sveif
en gekk, en svo fótviss sem hún var,
þótti mér ennþá meira til um handa-
hreyfingar hennar. Þar náði kvenleg-
ur yndisþokki hvað mestri fullkomn-
un, svo ég hafi séð, enda var hún
handnett og armleggir grannir en
stinnir. Hún handlék diska og hnífa-
pör svo fimlega, að engu var líkara en
þessir hlutir sveifluðust í dansi úr
höndum hennar, og það jafnt hvort
diskarnir, skálarnar og fötin voru tóm
eða hlaðin matföngum. Ég sá hana
bera inn í salinn nær metraháan stafla
af súpudiskum allsendis áreynslulaust
og leggja hann frá sér líkt og fis. Hún
var hin ókrýnda drottning þjónustu-
liðsins, og mér fannst raunar að hún
gæti verið eiginleg prinsessa i álögum,
svo tigin var hún i útliti og framgöngu.
Hún var alvörugefin og fátöluð, og ég
áleit sennilegt að hún byggi yfir
leyndum harmi. Ég vona að verðugur
„prins“ hafi leyst hana úr álögum
innan tíðar.
Zínaída Bajkova fylgdi okkur fjór-
um á brautarstöðina í Leníngrað, og
við kvöddumst þar með virktum.
Næturlestin var nú á förum suður á
bóginn, og við yrðum aftur í Moskvu
að morgni. Það er mikið hagræði að
geta varið næturstundinni til ferðar
milli staða og notið svefns og hvíldar á
leiðinni, rétt eins og í rúmi á hóteli.
Þjóðskáld Rússa, Púsjkin, kallaði
Pétursborg „perlu norðursins". Ég
andmæli honum ekki eftir hin stuttu
kynni af borginni, þessari nyrztu
margmilljónaborg jarðar, — en hún
hefði gjarnan mátt halda Pétursnafn-
inu enn í dag og eftirleiðis.
Q
m
H
S
flf
Q
GUÐJÓN SVEINSSON:
Jólanótt
Ljósin við strœtið á stjörnur minna
er stirna um dimmblátt hvel.
Ég stend við gluggann, gef peim auga
greini ef hlusta ég vel
óm frá löngu liðnum jólum.
frá litlum bœ í sveit.
Þá var gaman og glatt á hjalla
gleðin ung og heit.
Síðan hefur í hafið runnið
hafsjór af timans flaum.
Og ef til vill hefur eitthvað glatast
í áranna þysi og glaum.
— Tunglið veður í vetrarskýjum
á vangann sýnist kalt.
Hvarvetna brosir heimsins gull,
sem hvergi er á torgum falt.
Við systkinin reyndum að sópa og prýða
og söngurinn hafði völd.
Undirbúningi öllum lokið
á aðfangadagskvöld.
Til allra ég hugsa er átti forðum
einlœg samskipti við.
Guð minn veittu þeim vernd og gleði
vonir og djúpan frið.
I nótt munu börnin í svefni brosa
með bangsa við höfðalag.
Kannski frelsarinn fœri öllum
fagran morgundag.
Og hér sem ég stend verð ég ungur aftur
með aðfangadag í sál,
óska að jólin lýðum lýsi
lœgi storma og bál.
— Við götuna áfram Ijósin Ijóma,
lognið er hreint og tœrt.
Úti við sjónhring sindrar hafið
sefur í kyrrðinni vœrt.
Und verönd minni og víðirunnum
er vetrarfuglanna ból.
Ósk mín er sú, að heimurinn hljóti
helg og gleðileg jól.
Aðfaranótt 25. des. 1982.
Heima er bezt 343