Heima er bezt - 01.11.1984, Blaðsíða 36

Góður árangur, —
einkennileg viðbrögð
Jæja, held ég nú áfram fyrri sögu
minni. Daginn eftir að ég kom heim
fór ég að vinna með dráttarvélinni.
Hafði ég sama hátt á og áður, að ég
opnaði hlífarnar á blokkinni og leit
inná pönnurnar undir sveifarásnum.
Venjulega vantaði eitthvað í einhverja
pönnuna, en þó fór þetta smá batn-
andi eftir því sem ég skipti oftar um
smurningu á vélinni. Fór ég því að
trassa meira að athuga með smurn-
inguna á pönnunum, en þá fór að
gerast nokkuð einkennilegt. Það kom
fyrir, æ ofaní æ, að mér fannst að væri
eins og hvíslað að mér að ég þyrfti að
stoppa og athuga pönnurnar. Brást þá
aldrei að smurningu vantaði á ein-
hverja pönnuna. Fór ég fljótlega eftir
þessari einkennilegu tilfinningu, því
ef ég fór að athuga vélina, án þess að
mér fyndist ég þurfa þess, var undan-
tekningarlaust allt í lagi.
Stundum liðu heilir dagar og meira,
án þess að ég yrði þess var að ég þyrfti
að líta á pönnurnar, en stundum leið
skammt á milli og ævinlega vantaði
smurningu í einhverja þeirra og
stundum fleiri en eina. Þetta smá lag-
aðist eftir því sem ég skipti oftar um
smurningu á vélinni. Síðari hluta
vorsins þurfti ég engar áhyggjur að
hafa af þessu.
Þegar ég hætti að vinna með vélina
í sláttarbyrjun sagði einn stjórnar-
nefndarmaðurinn, Hjálmar Krist-
jánsson, að þetta væri í fyrsta sinn
síðan vélin kom, að allar pantanir
hefðu verið unnar með vélinni. Og
meira þó, bætti hann við.
Vinnupantanir fyrir vélina urðu
með mesta móti um haustið. Stafaði
það að einhverju leyti af því hvað
vélin dugði vel um vorið. 1 sláttarlokin
byrjaði ég svo að vinna með vélina.
Gekk það vel, en þó komu fram tvær
smá bilanir um haustið. I fyrra skiptið
brotnaði einskonar kló sem hélt
framöxlinum föstum. Þetta hafði bil-
að áður og var viðgerð kló til hjá for-
manni félagsins. Varð því sáralítil töf
af þessu. Nokkru síðar bilaði magn-
ettan, sem ég kann ekki íslenskt nafn
á. Er það einskonar rafall sem fram-
leiðir háspennuneista inn á kertin.
Guffmundur Benediktsson frá Breiðabóli
Grenivík 1930.
Þurfti að senda stykki þetta til Akur-
eyrar til viðgerðar. Varð þess vegna
nokkurra daga stans. Haustið var
heldur leiðinlegt, votviðrasamt og
settist snemma að með hríðar. Var ég
síðast að vinna á Grýtubakka í snjó og
snjókomu. Fannst mér þetta engin
vinnubrögð vera orðin og hætti með
það.
Nú verð ég að segja frá dálitlu ein-
kennilegu atviki sem kom fyrir um
haustið. Stjórn Búnaðarfélagsins lét
mig hafa nótnabók sem ég skrifaði
vinnuna í hjá þeim sem ég vann fyrir,
og kvittaði svo sá sem ég vann hjá
undir. Stundum vantaði mig bók
og skrifaði ég þetta þá bara í vasabók
mína og voru þetta stundum þó
nokkrir. Svo er það um haustið að ég
vinn hjá Þóroddi Jónssyni. Þegar ég er
að setja hjólin undir herfið að lokinni
vinnu kemur hann til mín og spyr mig,
hvað langan tíma ég hafi unnið hjá
sér. Ég segi honum að það séu fimm
tímar. Lýk ég svo við að láta hjólin
undir herfið, skrifa síðan nótuna.
Þegar ég ætla svo að ná í Þórodd til að
skrifa undir nótuna þá er hann allur á
bak og burt. Kom ég seinna tvisvar
við heima hjá honum til að fá hann til
að kvitta á nótuna, en hann var í
hvorugt skiptið heima. Hugsaði ég svo
ekkert meira um það, enda voru þó
nokkrir sem ekki höfðu skrifað undir,
vegna þess að engar nótnabækur voru
til.
Líður nú og bíður nokkuð fram yfir
veturnætur; fæ ég þá boð frá stjórn
Búnaðarfélagsins. Biður hún mig að
mæta á stjórnarfundi í Lundi. Var er-
indið að semja við mig um kaup, því
ekkert hafði verið minnst á það áður.
Mætti ég nú á tilsettum stað og
tíma. Gekk vel að semja um kaupið.
vinnur með International dráttarvélinni á
En stjórnin hafði annað erindi við
mig. Segja þeir mér að Þóroddur, sem
áður er nefndur, neiti að borga einn
klukkutímann sem ég skrifaði á nót-
una, vegna þess að ég hafi sagt honum
að ég hafi unnið hjá honum fjóra
tíma. Spyrja þeir mig, hvernig þessu
sé varið. Segi ég þeim hvernig þetta
gekk til. Einnig segi ég þeim að ég geti
ekkert ábyrgst um það hvað ég sagði
Þóroddi, en mér þyki ólíklegt að ég
hafi sagt honum annað en ég skrifaði
nokkrum mínútum síðar. Spyrja þeir
mig þá, hvort ég vilji borga þennan
klukkutíma sem á milli beri. Segi ég
þeim að það sé alveg sjálfsagt, ef þeim
finnist það sanngjarnt. Eitthvað
ræddu þeir um þetta aftur og fram og
ákveða síðan að leggja þetta fyrir að-
alfund félagsins um veturinn.
Síðari hluta vetrar er ég svo beðinn
að mæta á aðalfundi félagsins og
standa fyrir máli mínu. Á aðalfund-
inum er þetta svo tekið fyrir. Skýrði
stjórnin þetta fyrir fundarmönnum.
Var þetta eitthvað rætt og ég spurður
að því aftur, hvort ég mundi borga
þennan klukkutíma. Sagði ég þeim að
það væri alveg sjálfsagt að ég gerði
það, ef þeir samþykktu það, en þá færi
ég fram á að fá borgaða þessa daga
sem ég var frá verkum vegna þess sem
fór upp í augað á mér.
Þá spurði ég, hver hefði borgað
það, ef þannig hefði farið að einhver
sem enga nótu fékk, vegna þess að
stjórnin lét mig ekki hafa nótnabók,
hefði neitað að viðurkenna tímann
sem ég gaf stjórninni upp. Hefði ég átt
að borga þann mismun eða ætlaði
stjórnin að gera það, á þeim forsend-
um að hún hefði ekki staðið sig að láta
mig hafa nótnabók? Við þessu fékk ég
lítil svör önnur en þau, að um þetta
356 Heimaerbezt