Heima er bezt - 01.11.1984, Blaðsíða 27

fyrir ofan suðurendann á Miklagarði,
þá var pabbi hans að koma í kaffi.
Drengurinn stökk út úr runnanum
þegar hann heyrði í bílnum hans
pabba síns erfiða upp brekkuna.
Hann vissi það, að pabbi hans hefði
heyrt um Jesú og að hann vissi líka
hvað væri að heiðra.
Þess vegna fór hann aftur inn kjall-
aramegin og læddist niður stigann inn
af dyrunum. Hann faldi sig bak við
veggstúf í kjallaranum. Pabbi hans
kom ætíð inn kjallaramegin. Hann
stillti sér upp með lúðurfnn við
munninn og hægri höndin gaf honn-
or.
Þegar pabbi hans kom fyrir vegg-
hornið blés hann af öllum kröftum til
að sýna, að hann hefði lært að heiðra
föður sinn og móður.
Faðirinn kipptist til þarna í rökkr-
inu og datt um kartöflupoka í fátinu.
Drengurinn þaut út um dyrnar og
skaust eins og kólfi væri skotið yfir
garðinn og í gegnum gat á girðingunni
sunnan við húsið og lengst suður í
móa. Hann skalf af ótta. Nú átti hann
von á flengingu. Hann lá á bakinu
milli stórra þúfna og starði upp í
himininn þar sem himnaríkið var.
Hann fór að gráta og sofnaði um síðir.
Hann sat uppi í rúmi um kvöldið.
Hann hafði ekki verið flengdur en
lúðurinn tekinn af honum. Hann var
að reyna að muna það sem herfólkið
hafði sagt þeim niðri á túni, sumt
mundi hann ekki.
„Þú skalt ekki stela. Þú skalt ekki
stela öngli frá Axel og ekki frá Valda.
Og ekki frá Agnari," tautaði drengur-
inn og lagaði náttfötin sín, „þú skalt
ekki skrökva, þú skalt ekki.“ Hann
hafði sigið niður á koddann og tautaði
svo varla heyrðist: „Þú skalt ekki
heiðra föður þinn og móður með
lúðri.“
Kötturinn Kalli kom inn í herberg-
ið hljóðlaust eins og skugginn. Hann
stökk lipurlega upp í rúmið til
drengsins. Malið barst inn um eyra
drengsins í gegnum svefnnnn og hann
lagði hendina ósjálfrátt utan um kött-
inn sem sofnaði einnig innan stundar.
Engill næturinnar var kominn til að
gæta lífsins.
Heima er bezl 347