Æskan - 01.11.1955, Side 21
Jólablað Æskunnar 1955
Er hann að halda ræðu?
in, Kenneth og Berta Welles, voru á rjátli í dýra-
garði í heimaborg sinni, Washington. I apadeild-
inni sáu þau svartan gihhon með gráýrðan kraga
i kringum snjáldrið. Þau stungu fótum við og
störðu á hann. Sannarlega var liann likur forn-
vini og fóstra þeirra, Bimhó frá Thailandi. Berla
kallaði til hans, lágt og lokkandi í sama tón og
hún var vön í gamla daga.
— Hærra, hann heyrir elclci, sagði Kenneth.
Berta reyndi að kalla hærra, en hún var feimin,
því að margt fólk var þarna, og því þótti þetta
auðsjáanlega eitthvað undarlegt og starði á hana.
Svarti apinn teygði upp álkuna og svaraði kall-
inu undir eins, en þá tóku liinir aparnir til að gelta
og rausa, og svo varð ekki meira úr þessari kynn-
ingartilraun.
Syslkinin náðu nú tali af aðstoðarforstjóra dýra-
garðsins og spurðu, livaðan apinn væri kominn.
— Frá dýrasala i Bangkok, en við vitum ekki,
livar liann féklc hann.
— Hann er svo líkur apa, sem við áttum, þegar
við vorum austur í Thailandi. Okkur langar svo
að fá að koma alveg að innra búrinu lil lians, til
þess að ganga úr skugga um þetta.
■— Velkomið. Mér þykir líka afar gaman að at-
huga minni og greind apá. Komið á föstudags-
morgun áður en geslir hyrja að koma, svona um
hálfníuleytið.
Systkinin létu ekki á sér standa. Forstjórinn
fylgdi þeim sjálfur inn í apadeildina, loklcaði tvo
gihhona, sem voru með þeim svarta, inn í annað
búr nokkuð frá. Síðan opnaði hann öryggisnetið
og hleypti Bertu inn að húrinu. Hún kallaði.
Svarti apinn, sem liúldi þarna ólundarlega, leit
við. Berta kallaði aftur. Apinn fór á kreik, hand-
langaði sig eftir rimlunum til Bertu og fast til
hennar, pírði á hana augunum, opnaði ginið og
brosti út undir eyru. Svo stakk hann löngu liand-
leggjunum út á milli rimlanna í húrinu, umlaði
og tautaði á sínu apamáli eitthvað, sem áttu að
vera gælur. Það leyndi sér eklci, að þetta var forn-
vinurinn Bimhó!
Og það slóð ekki á honum að sanna enn þá ræki-
legar, hver hann var, og að hann mundi eftir vinum
sínum.
121