Æskan - 01.05.1974, Blaðsíða 61

Fagravík
í kaupstaðnum í Fögruvík urðu sffellt fleirl slys og um-
ferðaróhöpp eftir þvl sem bílunum og fólkinu fjölgaði.
Menn ypptu öxlum og sögðu að þetta ástand værl varla
verra en annars staðar, og vonuðu að slysin og óhöppin
Þ®ru ekki að þeirra bæjardyrum, og höfðust þvi ekki að,
eða lögðu það á sig að fara eftir þeim reglum, sem settar
höfðu verið þeim til öryggis og öðrum.
Þjóðvegurinn lá i gegnum kaupstaðinn og jók það á um-
ferðarvandræðin, sem voru i bænum sjálfum. Sífellt var
verið að segja frá því f fjölmiðlum, hvað alvarleg meiðsll
hefðu orðið ( þessu eða hinu slysinu og f sumum tilfellum
raktar orsakir þeirra.
En það var sama, menn ypptu bara öxlum eða urðu fjálg-
'egir í augnablikinu, er þeir heyrðu eða lásu um það, sem
skeði. En að þeir vöknuðu og sneru sér að þvf, að gera
kröfu til sjálfs sín um að taka sig á og verða öðrum til eftir-
breytni í umferðinni, gangandi sem akandi, nei, það datt
Þeim ekki í hug, hugletin var melri en svo, að fólk velti þvf
fyrir sér, hvað helzt væri til úrbóta.
Þannig var andrúmsloftið, er voraði í þessum málum, einn
fagran sumardag f Fögruvfk.
Þröstur og Jói voru þá 10 ára, þeir voru miklir vinir, þótt
Þeir væru mjög ólíkir að skapgerð og framkomu.
Þröstur var hægur og prúður og frekar hlédrægur og
feiminn. Hann tók aldrei þátt f ólátum f skólanum eða
hrekkjum, og fór eftir því, sem honum var sagt til f um-
ferðinni, sem öðru.
Jói var andstæða við Þröst. Hann var mikill fjörkálfur og
Þrekkjalómur og naut þess að láta taka eftir sér. Hann var
ekki laus við að vera ófyrirleitinn og lenti þvf f ýmsu, og
naut þess að brjóta gegn þeim reglum, sem honum voru
Kristmundur J. Sigurðsson.
settar, hverjar sem þær voru. Verst var, hvað hann spilltl
fyrir náml bekkjarsystkina sinna, með blaðri og hrekkjum f
kennslutfmum, svo þau, sem vildu læra, heyrðu oft ekki f
kennaranum. Flestir þeirra létu þetta að mestu afskiptalaust
og þeir, sem reyndu að þagga niður f Jóa, gerðu það á svo
máttlausan hátt, að hann espaðist frekar við það.
Krakkarnir litu upp til Jóa fyrir það hvað hann var „kald-
ur“, enda iét hann skína i það, að hann væri ekki hræddur
við neitt.
Jói leit mjög upp til stráks f kaupstaðnum, sem Gunnar
hét og var 18 ára. Hann átti 8 gata tryllitæki, sem hann ók
eins og fellibylur um kaupstaðinn og nálæga vegi. Hann
grobbaði af því, hvað hann hefði tekið þessa og þessa
beygjuna I kaupstaðnum og á þjóðveginum f nálægð bæjar-
Ins á miklum hraða og hvað hann hefði komið bílnum hratt
á beinum vegarspottum.
Lögregluþjónar í kaupstaðnum höfðu áminnt Gunnar og
kært hann fyrir glannaskap f umferðinni, og bæjarfógetinn
59