Æskan

Árgangur

Æskan - 01.05.1974, Blaðsíða 65

Æskan - 01.05.1974, Blaðsíða 65
grafreitir fyrir ketti Stuttu eftir að kötturinn kom til Egyptalands, var fariS að tigna hann og tilbiðja sem guð. Högninn var dýr sólguðsins Ra, en læðan tilheýrði frjósemisgyðjunni Bastet. Bastet lýstu Egyptar sem konu með kattarhöfuð, og þegar hún átti hvað mestum vinsældum að fagna, um 900 f. Kr., gerðu Egyptar grafreiti f höfuðborginni Bu- bastis í óshólmum Nílar. Þessir grafreitir voru notaðir í margar aldir, og þar hafa fundizt kistur og katta- snnurlingar, sem innihéldu jarðneskar leifar kattanna. SA SEM VEIFAR SKOTTINU Hvað útbreiðslu kattarins til annarra landa viðvikur, Iftur út fyrir, að hann hafi b°rizt til Evrópu með fönfskum verzlunarskipum, en f lok 6 aldar f. Kr. voru h'ðar samgöngur milli Egyptalands og Grikklands. Ekki virðist kötturinn hafa náð jafnskjótum eða jafnmiklum vinsældum hjá Grikkjum. Það var fyrst um 400 f. Kr. að farið var að temja köttinn þar svo nokkru nsemi. En á þeim tíma höfðu börnin í Hellas fundið sér góðan leikfélaga, þar sem 'kötturinn var. Þessu til sönnunar má geta þess, að fundizt hefur litil kanna með rnynd af ketti, sem situr á stólkolli, en framan við hann stendur Iftill drengur og ''eikur á hörpu. 350 e. Kr., sem orðið cattus kemur fyrir f rómverskum bókmenntum. Eftir þennan tima var kötturinn talinn nytsemdardýr við útrýmingu músa og ennarra meindýra f húsum. f BLÓMVANDAR- leikur í þessum leik geta verið svo margir sem vilja. Einn þátttak- andinn er kosinn „garðyrkju- maður", og setjast allir kring- um hann. Garðyrkjumaðurinn gefur öllum blómanöfn, og svo fer hann að segja frá garðyrkju- störfum sínum. Þegar hann nefnir ( frásögn sinni blóma- nafn, sem einhver þátttakand- inn hefur fengið, verður sá hinn sami að standa upp, snúa sér f hring og setjast áftur. En sá, sem gleymir að gera þetta, verður að gefa pant. Þegar garðyrkjumaðurinn segir „blóm- vöndur", verða allir að standa upp, snúa sér f hring og skipta um sæti. Og þá á garðyrkju- maðurinn að nota tækifærið og reyna að ná sér í eitthvert sæt- ið meðan það er laust. En sá, sem ekkert sæti nær f, verður að vera garðyrkjumaður í næsta sinn. OFSÓTTUR SEM GALDRAKIND Svartasta tímabilið í sögu kattakynstofnsins var síðast á miðöldum, þegar galdra- °fsóknirnar stóðu sem hæst. Þar sem kötturinn er eðli sínu samkvæmt dýr myrk- Ursins, skipuðu menn honum sess með galdranornunum. Þúsundir katta týndu l'finu í þessum ofsóknum, og þegar þeim loks létti, var víða langt til búið að út- rÝrna kattastofninum. Kötturinn hefur því á liðnum öldum ýmist verið hafinn f hæsta sæti, tilbeðinn og 'ignaður sem guð af stórri þjóð, og síðan verið ýtt út f yztu myrkur og ofsóttur sem ðaldrakind og versta forað. Það er fyrst nú, að kötturinn gegnir hlutverki við sitt h®fi, sem ósköp venjulegt en skemmtilegt húsdýr, sem öllum þykir vænt um. SVOLÍTILL LEIKUR Taktu glas með vatni og settu það á borðið, og legðu svo pappaöskju ofan á. — „Nú skal ég drekka vatnið úr glasinu án þess 'að snerta á öskjunni," segir þú svo. Bezt er að hafa dúk á borðinu, helzt svo stóran, að hann nái langt niður. Svo skrfður þú undir borðið og læt- ur heyra f þér eins og þú værir að drekka. Svo kemurðu fram aftur, þurrkar þér um munninn með vasaklútnum þfnum, og ein- hver efagjarn strákur tekur nátt- úrlega upp öskjuna til að sjá, hvort vatnlð sé farið úr glasinu. — Þá grlpur þú glasið og drekk- ur úr þvl. „Sjáið þið, nú drakk ég vatnið án þess að ég hafi snert við öskjunni," segir þú o svo hróðugur.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.