Æskan

Árgangur

Æskan - 01.05.1974, Blaðsíða 10

Æskan - 01.05.1974, Blaðsíða 10
 því hún var allra bezta barn. Einu sinni gaf amma hennar henni svo Ijómandi faltega, rauSa hettu, sem fór henni svo vel, að hún bar hana ávallt síðan. Þess vegna var hún kölluð Rauðhetta. Einn góðan veðurdag sagði mamma hennar: „Rauðhetta mín, nú er amma gamla lasin, við ættum að gleðja hana eitthvað. Taktu nú flöskuna og kökuna þá arna og farðu með það til ömmu gömlu. En þú mátt ekki fara út af vegin- um og ekki fara inn í skóginn, svo þú villist ekki.“ „Ég held að það sé ekki mikill vandi," sagði Rauðhetta. Svo fór hún af stað með vínið og kökuna til ömmu sinnar, sem bjó í dálitlu húsi úti í skóginum spottakorn frá þorpinu. En þegar nú Rauðhetta var nýkomin inn í skóginn, þá kom óhræsis úlfurinn á móti henni. En Rauðhetta vissi ekki, hve viðsjáll hann var, þess vegna var hún heldur ekkert hrædd við hann. „Komdu sæl, Rauðhetta litla," sagði hann. „Komdu sæll,“ svaraði litla stúlkan. „Hvert ætlar þú að fara, Rauðhetta?" „Til hennar ömmu minnar,“ svaraði hún. „Amma er veik, þess vegna á ég að færa henni vín og kökur." „Hvar á hún amma þín þá heima?" spurði úlfurinn. „Hvað er þetta? Veiztu það ekki?“ hrópaði Rauðhetta. „Húsið hennar ömmu minnar er langt inni i skóginum, rétt við veginn, og það er með grænni gluggagrind." „Ósköp langar mig nú í hana Rauðhettu," hugsaði úlfur- Rauðhetta hringir dyrabjöllunni. inn. „Hún hlýtur að vera góð á bragðið, en fyrst ætla ég nu samt að éta gömlu konuna og litlu stúlkuna á eftir." Hann hljóp góðan spöl við hliðina á Rauðhettu og sagði svo all* í einu: „Nei, nei, sjáðu fallegu blómin, sem spretta hérna við veginn, Rauðhetta. En hvað hún amma þín yrði nú glöð. ef þú gæfir henni fallegan blómvönd." „Þetta er alveg satt, sem úlfurinn segir," hugsaði Rauð' hetta. „Ég verð komin nógu snemma til hennar ömmu minn- ar fyrir því. Ég ætla að tína blóm í fallegan blómvönd handa henni." Svo fór hún út af veginum, inn í skóginn og fór að tína blóm. Og því lengra sem hún fór, því fallegri blóm fann hún. Fuglarnir sungu svo yndislega í trjánum, og Rauð' hetta undi sér lengi í skóginum og tíndi stóran blómvönd- En úlfurinn hljóp beint að húsi gömlu konunnar og drap á dyr, dró síðan lokuna frá, opnuðust þá dyrnar. Amma gamla var veik og lá í rúminu. Úlfurinn gekk rakleiðis til hennar, opnaði ginið og gleypti hana. Síðan lét hann á sig húfuna hennar, lagðist upp í rúmið og beið eftir Rauð-. hettu. Nú var Rauðhetta búin að tína eins mörg blóm og hun gat borið, hélt hún því áfram til ömmu sinnar. Hún hringd1 dyrabjöllunni, en þegar enginn svaraði, hélt hún, að amma sín mundi sofa, og opnaði dyrnar og gekk inn. „Hamingjan góða,“ hugsaði hún, þegar hún kom rúminu. „En hvað hún amma er undarleg í framan núna- „Af hverju eru eyrun á þér svona stór, amma mín? spurði hún. 8
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.