Æskan

Árgangur

Æskan - 01.05.1974, Blaðsíða 102

Æskan - 01.05.1974, Blaðsíða 102
PRAKKARASTRIK Peirce, skáld og listaraaður, var oft undarlegur náungi. Hann bjó á gistihúsi í París, og þvottakonan á því gistihúsi gerðist honum handgengin og lagði slg frara til að gera honum allt til hæfis og ánægju. Honum fannst hann þurfa að endurgjalda þennan vináttuvott. Hann vissl, að frúin var dýravinur mikill, og dag nokkurn kom hann heim með örlitla skjaldböku og færði henni að gjöf. Hún varð himinlifandi glöð og dvaldi við það margar stundir að gæla við dýrið, hlynna að því og gefa þvi. Upphaflega hafði Peirce ekki ætlað sér að láta þetta mál ganga neitt lengra, en svo fór sem fyrr, að imyndunaraflið náði undirtökunum. Fáeinum dögum eftir að hann færði konunni upprunalegu gjöfina, skipti hann á litlu skjaldbökunni og annarri örlítið stærri. Daginn eftir hafði skjald- bakan stækkað um tvo þumlunga í við- bót. Frúin Ijómaði af gieðl. Dýrið þreifst prýðilega undir mildum handarjaðri hennar. Hún ræddi málið óaflátanlega við alla, sem fengust til að Ijá henni eyra. Skjaldbakan óx nú dag frá degi, þar til frúin átti risastóra skjaldböku og erfiða í umhirðu, næstum elns stóra og nýfætt barn. Ennþá elskaði hún skepnuna og dásamaði, hvernig hún hefði vaxið undir umsjá hennar. En ekki gat Peirce látið við svo búið standa. Nú byrjaði hann að draga úr stærð skjaldbökunnar dag frá degi. Frúin gat vart á heilli sér tekið af áhyggjum og vakti yfir skepnunnl um nætur og vék tæpast frá henni nógu lengl til þess að Peirce gætl sklpt og laumað smærri skjaldböku ( staðinn. Hún var næstum gengin af göflunum, þegar Peirce fannst nóg komið og sagði henni sannieikann f mállnu. NYRZTA HÖFUÐBORG HEIMSINS Reykjavík er nyrzta höfuðborg heims og með hreinast andrúmsloft, enda er hún fjölmennasta svæði veraldar, sem hitað er upp með jarðhitaorku, þótt hún telji aðeins um 100.000 íbúa — ef Kópavogur og Seltjarnarnes eru talin með. GVENDUR GEISPI OG LAKI LATI f SUMARLEYFI 1. Eftir að þeir Gvendur geispi og Láki lati höfðu staðið f biðröð allan laugar" dagsmorguninn, tókst þeim að herja út hálfan annan metra af pylsum, og hlakkaði ’heldur en ekki í þeim görnin, er þeir héldu heimleiðis. — 2. Nú reið á að Þe,r yrðu ekki sviknir um kolin, sem þeir höfðu pantað áður en þeir fóru að heiman, því að þeir áttu ekki til kolamola í húsinu. Gvendur tók því það ráð að reyna að koma upp suðunni f skaftpottinum við kertaljós. t P5 3. Það er ekki laust við að þetta sé þolinmæðisverk, og Gvendi greyinu er farið að leiðast. En þá heyrir hann allt í einu að Láki æpir fyrir utan giuggann- „Eldur! Eldur! Komdu fljótt með garðslönguna!" — 4.. Gvendur þeytir frá sér pönnunni og þýtur út. „Hvar er kviknað í, lasm?“ spyr hann og er heldur fljé*' mæltur. „Truflaðu mig ekki, karl minn,“ svarar Láki, „ég er að æfa aðaihlutverkið í leikritinu „Þegar rassinn brann úr buxunum"." Í2? 5. „Alltaf ertu sami sauðurinn," segir Gvendur fyrirlitlega, hleypur inn og ssekir heljarmikinn doðrant um leiklist og fær Láka. „Hérna, lestu þetta, lasm," segir hann, „og láttu það ekki hripa úr þér." — 6. „Ég skal nú sýna þér, hvernig ég lék aðalhlutverkið í „Hefnd bakarans". Ég fer með atriðið, þar sem Bambolo kóngur neitar að þiggja kórónuna, vegna þess að honum þótti hún ekki nógu skrautleg- 100
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.