Æskan - 01.01.1982, Side 11

Til er pokaotur, sem lifir í vatni. Pokaoturinn, eða
Chironectes, lifir í Guatemala og Brasilíu. Pokaoturinn er
með sundfætur, og er því mjög duglegur að synda og
kafa, og hann býr sér ból í holu á vatnsbakkanum. Hann
er næturdýr, sem kemur fram, þegar skyggja tekur og fer
þá að kafa eftir fæðunni, til dæmis fiski, skeldýrum og
froskum. Pokaoturinn verður allt að 40 cm langur, og
líkist einna helst stórri rottu. Hinir innfæddu kalla hann
Yapok eftir á nokkurri, Oyapok í bresku Guineu. Á bakinu
er hann svartur, en þó með hvítum blettum, og að neðan
er hann hvítur. Halinn er langur en hann hefur tapað
þeim hæfileikum, sem hali náskyldra dýra hefur, að þau
geta haldió sér með halanum. I staö þess er hann nokk-
urs konar jafnvægistæki og notar dýrið hann mikið,
þegar það er í vatninu.
Skinnið er fallegt á pokaotrinum, og líkist einna helst
selskinni. Þessi otrategund er með poka, sem unginn
heldur sig í fyrstu ævidagana.
Ekki vita menn með vissu, hvað dýrið gerir til þess að
hana svo innilega, að hana fór að ráma í sitt fyrra líf. Án
þess að gera sér grein fyrir því bar hún bikarinn upp að
vörunum aftur og saup á.
Og í sama bili lá skessuhamurinn við hliðina á henni.
koma í veg fyrir, aó unginn drukkni. Því er þó haldið fram,
aó kvendýrið geti fyllt pokann af lofti, og um leið lokist
hann þannig að vatn komist ekki að afkvæminu. Aðrir
halda því hins vegar fram, að unginn geti komist af án
lofts til að byrja með, í ákveðinn tíma, og að lokum eru
enn aðrir, sem halda því fram, að kvendýrið kafi hrein-
lega ekki á meðan það er með ungann í pokanum.
Upp úr holunni liggja göng upp að gróðurbeltinu við
vatnið, og þangað fer unginn eftir að hann er kominn úr
pokanum, og leitar sér fæðu.
0
Þursarnir ærðust og ætluðu að ráðast á kóngssoninn og
kóngsdótturina og drepa þau, en þá kastaði kóngs-
sonurinn bikarnum inn í miðjan þursahópinn. Brá þá svo
við, að allir þursarnir duttu niður eins og dauðir og urðu
að trjákubbum.
Hugdjarfi kóngssonurinn komst nú með kóngsdóttur-
ina niður einstígið og út úr skóginum, en þar beið
hesturinn hans. Settist hann þá á bak með kóngsdóttur-
ina fyrir framan sig og reið í spretti heim til foreldra
hennar, sem bæði voru úrvinda af sorg. En sorgin
breyttist fljótt í gleði. Og árið eftir var hringt fagnaðar-
hringingu í öllum kirkjuturnum í ríkinu, þegar kóngs-
dóttirin giftist hugdjarfa konungssyninum, sem hafði
bjargað henni úr klóm þursanna.
11