Æskan - 01.01.1982, Page 51

— Látið þið huggast, börnin góð,
sagði Veturinn, ég skal byggja ykkur
brú, sem enginn fær raskað nema frú
Sól, þegar hún skýtur öllum sínum
örvum á hana. Farið nú heim að sofa,
ég skal vekja ykkur, þegar brúin er
tilbúin. Litli bróðir og litla systa héldu
nú heimleiðis. Þau sváfu alla nóttina,
en morguninn eftir barði Veturinn á
gluggann og kallaði á þau:
Vaknið þið, börnin mín
brúin er sterk
brú, sem er einnar nætur verk,
enginn smiður þarf að ætla sér
aðra eins smíði, hála sem gler.
Komið og sjáið er kuldinn gnýr,
karlinn hann Vetur reisa brýr.
Robert Schuman
Litli bróðir og systa flýttu sér að
klæða sig og fóru svo út að læknum.
Það var orð og að sönnu, að komin
var glerbrú á lækinn. Þau stigu fyrst
gætilega á brúna, en ekki var um að
villast, hún var traust, og svo fóru þau
yfir á engið. En þegar þau ætluðu að
fara að leika sér að marglitum
blómunum, þá voru þau öll horfin. Allt
engið var nú sveipað hvítum hjúpi, og
hann var kaldari viðkomu heldur en ef
hann hefði verið ofinn úr silki. Þá urðu
litli bróðir og litla systa dauf á svipinn
og sögðu: — Að hverju gagni kemur
okkur nú þessi glerbrú, þegar marg-
litu blómin eru öll horfin.
— Hvað hafið þið aö gera við blóm,
sagði Veturinn, kaupið þið ykkur
skauta þá geta Dísa og Dengi sveiflað
sér í hendingskasti til og frá um gler-
brúna.
Og þetta hafa þau gert. Veturinn
stendur á bakkanum með hendur í
vösum og horfir á. Dísa og Dengi
skemmtu sér hið besta og hugsuðu
ekki lengur til grassins græna né til
marglitu blómanna, en þegar þau
komu heim á kvöldin voru nefin á
þeim rauð.
Þýska tónskáldið Robert Schu-
mann fæddist 8. júní 1819 í Zwickau.
Það kom fljótlega í Ijós, að hann hafði
erft metnaðargirnd föður síns og
áhuga hans á bókmenntum (faðir
hans var bóksali). Tónlistargáfuna,
sem kom snemma í Ijós, erfði Schu-
mann frá móður sinni, sem var all-
góður píanóleikari.
í menntaskóla stofnuðu nokkrir
félagarnir hljómsveit undir stjórn
Schumanns, sem lék á píanóið. Eftir
2 ár frumflutti hljómsveitin verk eftir
Schumann, 150. sálminn. En hann
hafði enn mikinn áhuga á bókmennt-
um og fannst hann ekki hvað síst
andlega skyldur hinu rómantíska
skáldi Jean-Paul.
1829 hóf hann nám í lögfræði, en
Kanínan hans Óla
Hér sjáið þið eftirlætis
kanínuna hans Óla litla, en hún
hefur stolist burtu frá honum
skömmin sú arna. Og nú er komið
að ykkur að hjálpa Óla að hand-
sama hana og það getið þið gert
með því að finna út með hvaða
bandi, númer 1, 2, 3, eða 4, hann
getur snarað hana.
leiddist. Honum skildist æ betur, að
hljómlistin var framtíðarstarf hans.
Því hóf hann nám hjá F. Wieck og þar
kynntist hann tilvonandi eiginkonu
sinni, Clara, sem var dóttir Wiecks og
góður píanóleikari.
Á tónleikaferð missti hann máttinn
í einu fingri hægri handar. Hann
gerði sitt besta til að láta sér batna,
en allt varð það til einskis. Eftir það
hóf hann tónsmíðar.
Hann varð líka ritstjóri tímaritsins
„Neu Zeitschrift fúr Musik“, og í Ijós
kom, að hann var frábær, hug-
myndaríkur, uppfinningasamur og
rökréttur penni. Hann skrifaði undir
dulnefnunum Eusebius og Florestan,
sem táknuðu tvær hliðar skapgerðar
hans.
Tónverk hans spanna svo að segja
allar gerðir tónsmíða, allt frá
æfingarlögum fyrir börn til stórra
sinfónía. Auk þess hefur hann samið
allmörg tríó, kvartetta, kvintett,
rómönsur, og lög við Ijóð auk margra
píanóverka. Öll verk hans bera vitni
um heitar tilfinningar og frumleika.
1843 varð hann kennari við tón-
listarskólann í Leipzig, 1847 stjórn-
andi í Dresden og 1850 tónlistarstjóri
í Dússeldorf. 1844 fór hann í hljóm-
leikaferð með konu sinni til Rúss-
lands og 1853 til Holiands.
1854 fékk Schumann, sem alltaf
hafði verið kyrrlátur maður og inn-
hverfur alvarlegan geðsjúkdóm.
Hann var lagður á geðveikrahæli í
Bonn og lést þar 26. júlí 1856.
47