Æskan - 01.12.1987, Blaðsíða 71

'inn sigrar riddara nútímans
andrúmsloftið og inn á planið þeysti eld-
rauður stífbónaður kaggi og hemlaði
svo snöggt að töffararnir á mótorhjól-
unum vöknuðu af hitasleninu.
Út úr bílnum stökk á að giska tvítug-
ur gæi með rauðan lit á vörunum og
með strípur í sama lit og bfllinn hans.
Hann var með hárið stífgreitt og blásið
í allar áttir. Hann var í níðþröngum
gallabuxum og rauðum bol og með 12
sm þykkt gaddavírsbelti utan um
vömbina. Aftan á leðurjakka hans var
verðmiði sem á stóð: „Gallað gervileð-
ur, útsala.“
Einn töffaranna á mótorhjólunum
kom auga á þennan aðkomupilt og
veltist um af hláti. Það líkaði gæjanum
hins vegar illa. Hann sneri sér eld-
snöggt við og rak honum bylmingshögg
á lúðurinn með þeim afleiðingum að
hann endasentist af hjólinu eina 20
metra og endaði ferð sína í næstu versl-
un.
Hugprúði riddarinn fylgdist með
þessu óvænta kjaftshöggi af mikilli
undrun. Skyndilega kom gæinn auga á
hann á bekknum og gekk stórstígur í
áttina til hans. Töffararnir fylgdust vel
með og flissuðu, allir nema þessi eini
sem lá rotaður í versluninni.
Nú var gæinn kominn upp að hvíta
riddaranum og setti sig í stellingar fyrir
framan hann og hló háum rámum
hrossahlátri.
— Hvaða hallærisvera er nú þetta?
stynur hann upp og potar í hjálm ridd-
arans.
Hvíta riddaranum var nóg boðið.
Hann gat ekki lagt það á sig að vera
niðurlægður tvisvar sama dag. Hann
reis upp, þandi út brjóstkassann, urr-
aði, kreppti hnefana og mælti síðan:
— Hvernig dirfist þér að niðurlægja
mig? Ég er hinn mikli hvíti riddari,
hugprúður og . . .
— Æi, góði, haltu þér saman! greip
gæinn fram í fyrir honum. Þú ert nú
ljóti titturinn! Þú lítur út eins og riddari
frá miðöldum. Horfðu á mig: Ég er
riddari nútímans!
Hvíti riddarinn gat ekki hamið sig
lengur. Hann kreppti alla vöðva í lík-
amanum, tútnaði allur út og öskraði
svo hátt að dúfurnar á húsþökunum
lömuðust. Mótorhjólatöffararnir urðu
svo skelkaðir að þeir flýðu á bak við
hjólin.
Eftir andartak hafði riddari nútím-
ans skroppið svo saman undan þungu
höggi að hann var varla stærri en fót-
bolti. Hugprúði riddarinn stóð yfir
honum og mælti:
— Þér eruð heppnir að ég þyrmi lífi
yðar að þessu sinni. Ég er hinn mikli
hvíti riddari sem frægustu rithöfundar
hafa skrifað um. Ég er allra riddara
göfugastur og hugaðastur, fallegur,
gáfaður og góðhjartaður. Þér megið
minnast þess frá þessum degi að ég
stend enn uppi og hef lagt riddara nú-
tímans að velli. Ég ber höfuð og herðar
yfir alla riddara fyrr og síðar.
Síðan teygði hvíti riddarinn úr ridd-
ara nútímans svo að hann náði aftur
fullri stærð. Riddari nútímans kastaði
sér fyrir fætur hans, þakkaði honum
fyrir að þyrma lífi sínu og sagðist héð-
an í frá bera mikla virðingu fyrir hon-
um.
Þannig endar sagan af viðskiptum
riddara gamla og nýja tímans.
Höfundur: Anna K. Blandon 14 ára
71