Æskan - 01.12.1987, Blaðsíða 69

Texti: Johannes Farestveit
Teikningar: Solveig Muren Sanden
Prinsessan góðhjartaða
9. Hún borðaði allt nestið sjálf og sinnti ekki hót
um fuglana. Hún var samt orðin svöng þegar
hún kom til gömlu konunnar en fannst lítið til um
það sem konan bar á borð. — Komdu heldur
með kústinn til þess að ég geti fundið jarðarber-
in, sagði hún við hana.
10. En einu gilti hvað hún hamaðist með kústinn
— aðeins kom kúaskítur í Ijós. — Það var þá til
einhvers allt erfiðið, hugsaði hún. Hún varð svo
reið að hún henti kústinum frá sér og skundaði
brott.
11. Er hún kom að læknum voru fuglarnir þar fyr-
ir. — Kemur sú sem engu vildi að okkur gauka,
görguðu þeir. Þeir lögðu svo á að hún yrði þeim
mun ófríðari því fleiri sem litu hana augum og
skyldi aldrei manni gefast. Með þá hrakspá á
baki hlaut hún heim að ganga.
12. Drottning varð ævareið þegar dóttir hennar
sagði henni farir sínar ekki sléttar. Konungurinn
og prinsessan fluttu til prinsins er hún var heit-
bundin og máttu æ eftir það una vel sínum hag.
Drottningin illskeytta varð aftur á móti við það að
búa að dóttir hennar Ijókkaði æ meir því fleiri
sem hana sáu. Og lýkur hér dæmisögu af því að
góðmennska verður til giftu.
69