Æskan - 01.01.1988, Síða 37

í gamla daga
Ormurinn
í Lagarfljóti
Endursagt af Iðunni Steinsdóttur Teikning: Búi Kristjánsson
Einu sinni
endur fyrir löngu
var ung stúlka.
Móðir hennar
gaf henni
hring úr gulli.
- Hvar á ég
að geyma hringinn?
spurði stúlkan.
- Leggðu hann
undir lyngorm,
svaraði móðir hennar.
Stúlkan setti hringinn
í litla öskju
og lagði lyngorm ofan á.
ÆSKAN
Eftir nokkra daga
gægðist hún í öskjuna.
Þá brá henni í brún.
Ormurinn var orðinn
stór og þrútinn
og askjan alveg að springa.
Stúlkan varð hrædd.
Hún tók öskjuna
og kastaði henni í fljótið.
Þetta fljót
heitir Lagarfljót.
Það er austur á landi.
Nú liðu mörg ár.
Þá fóru menn að verða
varir við orminn.
Hann reyndi að deyða
menn og börn
sem þurftu yfir fljótið.
Stundum teygði hann sig
upp úr fljótinu
og gaus eitri.
Þetta var mikið vandamál.
Menn vissu ekki
sitt rjúkandi ráð.
Þeir fengu tvo Finna
til að drepa orminn
og ná gullinu.
Finnarnir stungu sér
í fljótið.
En þeir komu fljótt upp aftur.
Þeir sögðu að ormurinn
væri allt of stór.
Þeir réðu ekki við hann.
Þeir tóku langan kaðal
og bundu orminn
með honum.
Nú gat ormurinn
ekki gert fólki mein
þegar það fór yfir fljótið.
Þannig hafa árin liðið.
En stundum leiðist orminum
að vera bundinn.
Þá setur hann á sig
stóra kryppu
sem stendur upp úr vatninu.
Þegar menn sjá kryppuna
verða þeir æstir og segja:
- Þarna er ormurinn!
Þeir trúa því
að nú muni bráðum
eitthvað merkilegt gerast.
Enginn veit
hvað þetta merkilega er.
Hvað heldur þú?
Búi er myndlistarmaður. Hann
hejur myndskreytt Jlestar
bækur Iðunnar.
37