Æskan - 01.01.1992, Blaðsíða 15

ann síðan æfingarnar á leikritinu
byrjuðu vegna þess að ég á að vera
í skólanum eftir hádegi og þá er ég
áæfingu."
Jóhann: „Ég hef stundum getað
farið í skólann.“
- Af hverju leikið þið fjögur
þessa tvo krakka?
„Vegna þess að það væri of mik-
ið álag á tvo krakka. Það er miklu
betra að hafa það svona, fjóra krakka
um tvö hlutverk, bæði'vegna skól-
ans og ef einhver veikist. Ef eitthvert
okkar veikist þá er önnur manneskja
sem kann þetta og leikur bara í stað-
inn fyrir mann.“
- Hver eru áhugamál ykkar?
Álfrún: „íþróttir, tónlist og leik-
list.“
Aníta: „Leiklist og skíðaferðir."
Sturla: „Tónlist, knattspyrna,
handbolti, körfubolti, badminton,
skák og hestar.“
Jóhann: „Ég er að læra á píanó
og það er eitt af áhugamálum mín-
um, og líka söngur, leiklist og tón-
list.“
LETT AÐ LÆRA
TEXTANA
ruð þið hin líka að
læra á hljóðfæri?
Álfrún: „Já, ég er að
læraápíanó, eráþriðja ári.“
Aníta: „Já, ég hef verið að læra á
altflautu í fjögur ár.“
Sturla: „Ég er ekki lengur að læra
á hljóðfæri. Ég lærði á gítar í tvö ár en
er hættur núna.“
Jóhann: „Þetta er annað árið sem
ég læri á píanó."
- Eru leikarar í fjölskyldum
ykkar?
Jóhann, Sturla og Aníta neita en
Álfrún segir hins vegar: „Já, mamma
mín er Helga Jónsdóttir leikkona."
Aníta: „Það eru engir leikarar í fjöl-
skyldunni minni en það ertónlistar-
fólk í fjölskyldunni; foreldrar mínir eru
Erna Þórarinsdóttir söngkona og
Gunnlaugur Briem tónlistarmaður."
- Syngið þið í leikritinu?
Aníta: „Já, nokkur lög.“
Sturla: „Emil syngur miklu fleiri lög
en ída.“ Aníta og Álfrún: „Heyrðu...!“
- Hafið þið lært að syngja?
Sturla: „Já, ég var í tónmennt og
lærði að syngja þar.“
Aníta: „Já, ég er í kórskóla Lang-
holtskirkju."
Jóhann: „Ég hef lært að syngja;
var í tónlistarskóla og lærði að syngja
þar. Svo er ég í drengjakór Laugar-
neskirkju. Við sungum til dæmis við
guðþjónustuna sem var sjónvarpað
á aðfangadag.“
- Er erfitt að læra textana?
„Ne hei!“ segja þau öll í kór.
Aníta: „Mérfannst það mjög létt.“
Sturla: „Það er miklu léttara en
það sýnist.“
Jóhann: „Það er ekki svo mikið
sem við þurfum að læra utan að. Að
minnsta kosti fannst mér það auð-
velt.“
- Er öðruvísi að vera leikari
en þið bjuggust við?
„Já,“ segja þau öll.
Aníta: „Þetta er erfiðara en ég
bjóst við. Þegar ég horfi á leikrit held
ég að leikararnir læri setningarnar í
hvelli. En núna, þegar ég er sjálf að
leika, er þetta miklu erfiðara en ég
bjóst við.“
Álfrún: „Ég man ekki hvernig ég
hafði séð þetta fyrir mér áður. Ég
var svo lítil þegar ég lék fyrst.“
Sturla: „Ég hélt að þetta væri
miklu erfiðara.“
Jóhann: „Ég hélt líka að þetta væri
erfiðara en það er. Ég hélt að það
yrði svo erfitt að muna textann.
Handritið er þykkt en það er ekki
mikill texti sem við förum með.“
- Hvað kom ykkur mest á óvart
þegar þið byrjuðuð að leika?
Jóhann: „Það sem kom mér mest
á óvart var hvað þetta var auðvelt."
Sturla: „Mérfannst svo skrýtið
hvað ég var fljótur að læra textann.
Ég hélt að það myndi verða svo erfitt
að muna hann.“
I/iO leikum fjögur
alþví að það væri
ol mikið álag el
tveir krakkar færu
með hlutverkin.
Aníta, Állrún, Sturla og Jóhann.
Æ S K A N 7 5