Æskan - 01.02.1992, Síða 20

kisaPRAKKARI
KALLI
OG
KETTLINGUR
eftlr Birgittu Halldórsdóttur.
að var einn vetrar-
dag í hörkufrosti og
hríð að Helga litla
fann ekki kisuna
sína. Kisa var kolsvartur
angóruköttur og hét Mjása.
Helga átti heima í Reykja-
vík, í gömlu húsi í Vesturbæn-
um hjá pabba sínum og
mömmu. Hún var sex ára, átti
engin systkini en Mjásu sína
til að leika sér við.
Mjása var tveggja ára og
hafði átt heima hjá Helgu frá
því að hún var pínulítill kett-
lingur. Helga var fjögurra ára
þegar frænka hennar kom
einn daginn og gaf henni kett-
linginn sem hún nefndi
Mjásu. Það var vegna þess að
fyrsta daginn leiddist kett-
lingnum dálítið og hann
mjálmaði ósköp mikið. Hann
fékk því nafnið Mjása. Kisu
leiddist ekki lengi og fljótlega
lék hún sér við Helgu. Þegar
hún var kettlingur var hún
afar fjörug. Hún hoppaði og
skoppaði og lék sér allan dag-
inn.
Þó að Mjása væri orðin sex
ára en Mjása bara tveggja þá
var hún nú orðin fullorðinn
köttur. Helgu fannst það skrýt-
ið. Hún sem var fjórum árum
eldri en Mjása var enn þá
stelpa og það var langt þang-
að til hún yrði fullorðin. Og
nú var Mjása ekki lengur eins
dugleg að leika sér og þegar
hún var kettlingur. Hún vildi
helst liggja í körfunni sinni á
rauða ullarteppinu og láta
Helgu strjúka mjúkan feldinn.
Þegar Helga klappaði henni
þá malaði hún svo undur
skemmtilega. Mamma henn-
ar Helgu sagði stundum að
Mjása væri eins og eimreið
þegar hún malaði. Það heyrð-
ist svo hátt í henni.
Helga var góð við kisu sína
en henni fannst leiðinlegt
hvað hún var orðin löt að
leika sér. Og með hverjum
deginum, sem leið, varð
Mjása latari og latari. Helga
skildi ekkert í þessu.
Og nú var Mjása týnd og
Helga vissi ekkert um hana.
Hún hafði dálitlar áhyggjur
af kisunni. Ef hún væri nú úti
í kuldanum. Það var svo kalt
og svo snjóaði heilmikið. Þeg-
ar Helga leit út um gluggann
fór hrollur um hana.
Helga hljóp til mömmu
sinnar sem sat við eldhúsborð-
ið og las blöðin.
- Mamma, ég finn ekki
Mjásu.
Mamma leit upp.
-Hún hlýtur að vera hér ein-
hvers staðar. Ég hleypti henni
inn fyrir dálítilli stundu.
- Ertu viss um að hún sé
ekki úti? spurði Helga.
Mamma brosti.
- Já, Helga mín. Leitaðu
bara, kisa litla er hérna inni.
Kallaðu á hana.
Helga fór að leita. Hún gáði
undir sófann, bak við stóru
2 0 Æ S K A N