Valsblaðið - 24.12.1970, Blaðsíða 32

30
VALSBLAÐIÐ
Einnr ttjiirnsson:
Páll Guðnason, fimmtugur
Páll Guðnason.
ÞAÐ leikur ekki á tveim tungum,
að Valur hefur á löngum starfs-
ferli, tæp 60 ár, átt mörgum
vöskum drengjum og dugmiklum fé-
lögum á að skipa. Hefur þar einu
gilt, hvar í fylking þeir stóðu, hvort
heldur í stöðu stafnbúans, miðskips-
manna eða skutverja. Öllum var
þeim Valur jafnkær og allir hafa
þeir sameiginlega og í samtaka
starfi þokað félaginu jafnt og þétt
fram á leið, og mun svo enn verða.
Einn þeirra, sem hér á hlut að, er
Páll Guðnason bankafulltrúi, sem á
þessu ári fyllti fimmta áratuginn.
Páll Guðnason er fæddur í Reykja-
vík 22. júní 1920. Á þeim tíma árs,
sem dagur er lengstur á lofti og
nóttlaus voraldarveröld ríkir. Birta
og heiðríkja sólstöðunnar hefur líka
endurspeglazt í leik og störfum Páls
fyrir Val, frá því hann sem 10 ára
drengur gerðist þar félagi árið 1930.
Páll var áhugasamur ungur dreng-
ur, sem af dugnaði og elju lagði
sig fram við æfingar og tók
mikinn þátt í keppni fyrir félagið
í yngri flokkunum og náði góð-
um árangri. Síðar, er hann eltist
gerðist hann þjálfari og reynd-
ist þar dugmkill og árvakur leiðtogi
hinna yngri félaga. Að þessu starfi,
sem bæði var ábyrgðarmikið og eril-
samt, vann hann um árabil og naut
þar mikillar hylli þeirra, er nutu og
vaxandi athygli hinna eldri, sem sáu
í honum þann stafnbúa, sem koma
skyldi. Um árabil var Páll fulltrúi
Vals í KRR og formaður þess um
skeið. 1 KRR var Páll Guðnason góð-
ur fulltrúi félagsins og með honum
og öðrum ráðsmeðlimum var örugg
samvinna. 1 stjórn Vals átti Páll og
sæti um mörg ár, fyrst sem unglinga-
leiðtogi og síðar sem formaður, um
fimm ára skeið samfleytt.
Öll störf Páls fyrir Val einkennd-
ust af samvizkusemi, hvort heldur
var að leiðbeina ungum drengjum
fyrstu skref þeirra á vellinum, hafa
forystu á hendi um unglingastarfið,
stýra málefnum félagsins í heild eða
hafa forystu um sameiginleg mál-
efni knattspyrnunnar í Reykjavík,
innan KRR.
Trúr í störfum, sanngjarn í sam-
vinnu, trygglyndur félagi og vinur,
bjartsýnn og reifur hversu sem stríð-
ið þá og þá var blandið, þannig er
Páll Guðnason.
Megi birta og heiðríkja Jónsmessu-
næturinnar endast Páli sem lengst
og megi Valur enn um fjölda ára
njóta starfskrafta hans, fórnfýsi og
trúmennsku. Páll á nú sæti í stjórn
Fulltrúaráðs Vals.
Páll er kvæntur Paulu Andreu
Jónsdóttur og eiga þau 4 börn.
Séra Friðrik segir frá:
.... Ég kom út að vagninum einum
fimm mínútum áður en hann átti að
fara. Enginn vagnstjóri var þar kominn
og vagninn var auður. Ég ætlaði mér að
standa á afturpalli vagnsins, því ég var
að reykja stóran vindil, sem presturinn
hafði gefið mér. Ég fór inn í vagninn og
sá þar tvo pilta sitja fremst hvorn gegn
öðrum. Ég sá, að þeir voru kenndir og
fékk allt í einu löngun til að tala við þá.
Ég kastaði vindlinum og gekk inn og
settist við hliðina á hinum eldri, sem
leit út fyrir að vera liðlega tvítugur.
Hinn pilturinn var miklu yngri, en hann
sat í horninu og svaf. Ég var ekki viss
um hve vel sá stærri tæki í það, ef ég
um leikjunum. í fyrri leiknum jafnar
Valur á síðustu stundu, en í síðari
leiknum er Valur kominn með eitt
mark yfir, en á síðustu mínútun-
um er dæmd vítaspyrna á Val, og
Sigurður Dagsson ver, og á því urð-
um við íslandsmeistarar. Svona
glöggt var þetta, og ég held, að ég
þyrði ekki að hætta heilsu minni í
svipaða spennu öðru sinni.
Ég vil svo að lokum segja það, að
ég hef átt margar ánægjustundir í
mínu kæra félagi, og að ég ber það
fyrir brjóstinu meira en margt
annað.
Og ég vildi óska, að ég væri yngri
til að taka á mig störf fyrir félagið,
og ég er reiðubúinn þrátt fyrir allt
að hjálpa til og liðsinna, eftir því
sem heilsan og kraftar leyfa.
Valsmenn og við hér í blaðstjórn-
inni þökkum Birni öll hans óeigin-
gjörnu störf fyrir félagið um leið og
honum er árnað heilla með afmælið.
Friðrik Friðriksson.
ávarpaði hann. Svo sagði ég eins og við
sjálfan mig: „En sú rigning úti“. Regnið
streymdi niður eins og hellt væri úr fötu.
Hann svaraði því og játti þessari stað-
reynd. Ég gerði þá athugasemd um bleyt-
una á götunni, og svo var samtalið byrj-
að. Ég færði mig upp á skaftið og fór að
tala um þá, sem saurguðu sjálfa sig á
unga aldri og hve sorglegt það væri að
sjá unglinga út úr fulla eins og piltinn
á móti okkur. „Já“, hann sagði að það
væri hræðilegt. Ég sagði: „Já, en þessir
vesalingar eru oft tældir út í þetta af
eldri félögum, það er samvizkulaust“.
„Já“, sagði hann, „Það er samvizkulaust“.
Ég sagði: „Þekkir þú þennan dreng
þarna?“ „Já, ég held nú það, við vinnum
saman á „lager“ í Nörregade“. „Voruð
þið að drekka saman?“ „Já“, svaraði
hann. „Þá fellur þú undir dóminn um
samvizkuleysið, sem við vorum sammála
um áðan“, sagði ég. „Hvernig gat mér
dottið í hug, að hann væri svona mikill
„hænuhaus"? Ég er næstum algáður".
„Já, ég sé það, en það var Ijótt af þér,
að koma honum til að drekka“, sagði ég
— Fólk var nú smátt og smátt að koma
og setjast inn í vagninn. Pilturinn sagðist
heita Georg Andersen og hinn héti Emil
Jensen. — Nú kom ökumaðurinn. í þess-
um svifum vaknaði Emil og fór að kasta
upp. Fólk fór að mögla. Ég sagði Georg
að hann yrði að fara með hann fram á
opna pallinn, svo að hann gæti kastað upp
niður á götuna. Ég hjálpaði honum til að
drasla honum út. Þegar við vorum komn-
ir út á pallinn, kom fargjaldsstjórinn
hamslaus og tók óþyrmilega í handlegg-
inn á Emil og vippaði honum niður á
götuna. Hann datt þó ekki, en stóð eins
og ringlaður. Það kom líka fát á Georg,
og vagninn var að komast á hreyfingu.
Ég sagði við Georg: „Þú mátt ekki skilja
piltinn eftir svona, þú verður að fara út
og hjálpa honum“. „Já, líklega“, sagði
hann og svo stukkum við báðir út. „Ég