Afturelding - 01.08.1987, Blaðsíða 20

Hafliði Kristinsson:
Hvað
þarf til
Á þessum tímum mikill-
ar trúmálaumræðu gætum
við vel ímyndað okkur eft-
irfarandi viðtal eins af
fréttamönnum sjónvarps-
stöðvanna við hvert okkar
sem er: „Trúir þú að Guð
svari bæn?“ Án mikillar
umhugsunar kæmi ákveð-
ið „Já!“ En ef þessi sami
fréttamaður knýr heldur
dýpra og spyr: „Trúir þú
að Guð svari þinni bæn?“
þá myndu margir hika um
stund, og svörin yrðu ekki
eins eindregin.
Oft þegar við stöndum
frammi fyrir „erfiðu" bænarefni,
þá finnum við svo sterklega fyrir
vanmætti okkar og jafnvel lítilli
trú. Viö viljum þá oft leita til
þeirra sem hafa „sterkari trú"
eða eru þekktir fyrir einhverja
ákveðna þjónustu í ríki Guðs á
meðal okkar.
Á „bænamóti", sem haldið
var í Pittsburg fyrr á þessu ári, og
undirritaður sagöi frá í síðasta
tölublaði Aftureldingar, var
þetta efni einmitt til umræðu. Út
frá þeirri umræðu, og með at-
huganir B.J. Willhite að baki
(en hann var einn ræðumanna
mótsins), langar mig að miðla
eftirfarandi hugleiðingu með
þér, kæri lesandi. Það er löngun
mín að sem úestir verði virkir
þátttakendur í þeirri bæna-
keðju, sem Guð er að vekja um
víðan heim í dag.
Hversu mikla trú þarf til að
hnika hendi Guðs? Get ég vænst
þess að Guð svari reglulega
þeim bænum sem stíga upp frá
mínu hjarta til hans? Svarið er
já! og þrátt fyrir meðvitaðan
vanmátt okkar þá bæði getur
Guð og vill svara bæn okkar.
Ákveðin grundvallarskilyrði
þurfum við þó að kynna okkur
fyrst. í Hebreabréfinu 11:6
stendur: „En án trúar er óger-
legt að þóknast honum, því að
sá, sem gengur fram fyrir Guð,
verður að trúa því að hann sé til
að að hann umbuni þeim er hans
leita." Við verðum að trúa því
að hann sé til og að hann vilji
svara bæn okkar. En er trú mín
nógu sterk til að hnika hendi
Guðs? Við skulum skoða trú
nokkurra „frumherja" kristn-
innar, og reyna að komast að því
hvað þeir gerðu til að hnika
hendi Guðs.
TRÚ TIL AÐ HLÝÐA
Öll þekkjum við söguna úr
Lúkasarguðspjalli 5:1-8, söguna
um veiðina miklu. Jesús bað
Pétur að leggja bátnum lítið eitt
l'rá landi, og þaðan flutti hann
fólkinu boðskap sinn. Pegar Jes-
ús hafði lokið ræðunni bað hann
Pétur að leggja út á djúpið til
fiskjar. En nú var Jesús að færa
sig inn á sérsvið Péturs, og hann