Afturelding - 01.08.1987, Blaðsíða 30

Hvaö þarf til ?
Frh. af bls. 21.
líka! Þvílík vonbrigði! Héðan.
hefðu flestir gengið með tárin í
augunum, og hjarta fyllt von-
brigðum vegna þessarar afstöðu
Jesú. Þessi kona vildi reyna einu
sinni enn. Hún var tilbúin til að
sætta sig við molana sem af
borðunum hrutu.
Jesús hafði reynt trú hennar.
Hann gerði það ekki við alla.
Sumir virtust fá óskir sínar upp-
fylltar án mikilla bæna, eða jafn-
vel trúar. Hér fór hann aðra leið,
en hún hafði nógu mikla trú til
að knýja á, og hún fékk bæna-
svar. Með þessu svari fylgdi eft-
irfarandi umsögn: „Kona, mikil
er trú þín. “
Ef við höfum nógu mikla trú
til að knýja á, þá höfum við nógu
mikla trú til að hnika hendi
Guðs. Guð reynir marga á þenn-
an hátt. Við þurfum oft að læra
leyndardóm þess að knýja á í
bæn, áður en kraftaverkið á sér
stað. Fyrsta svar Jesú er ekki
endilega lokasvar.
ÓSIGUR EFANS
Að lokum skulum við nefna
þátt efans í bænalífi okkar. Ef-
inn er andstæða trúarinnar, og
þessar andstæður berjast um sig-
ur í okkar andlega lífi. Getur ef-
inn rænt okkur blessun Guðs,
jafnvel þótt við hlýðum, biðjum
og knýjum á? Við skulum leita
svara við því, og sjá enn eina
frásögn Nýja testamentisins þar
sem vinur okkar Pétur er í
brennidepli.
Frásögu þessa finnum við í
Matteusarguðspjalli 14:22-32,
og fjallar hún um göngu Péturs á
vatninu. Enn erum við stödd á
Galíleuvatni og enn í sama bátn-
um. Það vantar að vísu einn, en
hann kemur fljótlega til sögunn-
ar.
Þegar við stígum í bátinn er
langt liðið á nóttu, og stöðugt
bætti í vindinn. Skyndilega sáu
lærisveinarnir veru á vatninu og
urðu eðlilega óttaslegnir við
þessa óvanalegu sýn. Jesús var
fljótur að hughreysta þá. Nú
skipast skjótt veður í lofti. Aður
en hinir lærisveinarnir hafa áttað
sig á atburðum líðandi stundar,
er Pétur staðinn á fætur, kallar
til Jesú og spyr hvort hann megi
ekki prófa þessa nýju aðferð
líka. Að boði Jesú stígur Pétur
síðan yfir borðstokkinn og stígur
út á vatnið. Við getum rétt
ímyndað okkur viðbrögðin í
bátnum. „Alltaf fljótur á sér.“
„Hann getur þetta aldrei, þetta
hefur aldrei verið gert áður.
Hann sekkur bráðum og þá fer
úr honum mesta loftið."
Pétur áttaði sig líka fljótt á því
sem hann var að gera. „Menn
ganga ekki á vatni. Hvað í
ósköpunum er ég að gera
núna?“ Hann gerði sér grein
fyrir þeim fáránlegu kringum-
stæðum sem hann var staddur í.
Á því augnabliki byrjaði Pétur
að sökkva. Og nú hrópar hann:
„Herra, bjarga þú mér!“
Jesús, sem stendur skammt
frá Pétri, réttir út hönd sína og
dregur Pétur upp. Hann stóð
ekki með hendur í kross eða
mælti: „Þú efaðist Pétur! Þérvar
nær. Líklega drukknar þú
núna.“ Nei, hann reisti Pétur
upp, og á leiðinni í bátinn
áminnir Jesús hann mildilega og
segir: „Þú trúlitli, hví efaðist
þú?“
Hvernig getum við útskýrt
það fyrir almáttugum, kærleik-
sríkum Guði, hvers vegna við ef-
umst hið minnsta í okkar and-
lega lífi? Eg held að við þurfum
ekki að útskýra mjög mikið. Pét-
ur sagði ekki margt, en hann
gerði þeim mun ineira. Aðal-
munur á þeiin kristna einstak-
lingi sem lifir í sigri, og þeim sem
lifir í vansigri, er sá að annar
leyfir trúnni að ráða yfir efan-
um, en hinn lætur efann stjórna
trúnni. Það er ekki alltaf spurn-
ing um að vera laus við efann,
það er spurning um að ganga í
trú og ýta efa til hliðar.
Bænir þínar skipta máli. Við
skulum ganga fram í trú, trú til
að hlýða, trú til að biðja og trú til
að knýja á. Síðan skulum við
ganga af stað í þeirri trú, sem
Guð hefur gefið okkur og taka
til höndunum. Framundan eru
mörg verkefni.
Hallidi Kristinsson er forstöilumaður
Hvítasunnukirkjunnar í Reykjavík
NÝ PLATA MEÐ EVIE,
„When All Is Said And Done“
Dreifing:
l/erslumn

Hatun2 105Revk|avik
simi 20735/25155