Afturelding - 01.08.1987, Blaðsíða 23

s
Sp: Hver álítur þú að sé vandi
kristinna hjónabanda og livað
finnst þér um viðhorf okkar til
hjónabandsins?
Evie: Það er vegið að rótum
hins kristna heimilis. James
Dobson segir að hlutfall hjóna-
skilnaða á meðal kristinna, sé
næstum jafnhátt og meðal þeirra
sem ekki eru kristnir. Það er
hræðilegt! I hreinskilni sagt er-
um við Pelle ákafir málsvarar
réttlætis í hinni kristnu fjöl-
skyldu og viljum halda viðhorfi
Guðs til hennar á lofti.
Sp: Hvað álítur þú vera meg-
invandamálið?
Evie: Við eigum marga góða
vini og kunningja, sem hafa leyst
upp heimili sín. Ég er viss um að
þú þekkir líka einhverja. Margt
kristið fólk hefur fengið skilnað
og gifst aftur. Ein afleiðing af því
er sú að börn hafa tvístrast.
Margt þetta kristna fólk hefur
frjálslegar skoðanir á því sem
Biblían segir um hjónabandið.
Sp: Hvað áttu við með „frjáls-
legar skoðanir"?
Evie: Fyrir aðeins þremur eða
fjórum dögum var ég að tala við
konu sem er ekki hamingjusöm í
hjónabandinu. Kristnir leiðtog-
ar sem hún hefur talað við segja
að það væri gott fyrir hana að fá
skilnað. Þeir segja að Guð vilji
að hún sé hamingjusöm; að ef
hún sé ekki hamingjusöm í
hjónabandinu þá sé fyrirgefn-
ingu að fá og nýja byrjun. Ég var
ósammála — og ég þekkti að-
stæður hennar í smáatriðum.
Orð Guðs segir okkur greinilega
að í vissum tilfellum sé skilnaður
leyfilegur og endurgifting. En í
þessu tilfelli og svo mörgum öðr-
um — segir fólkið bara: „Við
erum þreytt, við nennum ekki
að vinna að þessu sambandi
lengur.“ Og rökin eru þessi:
„Við erum eiginlega ekki ást-
fangin lengur og Guð vill ekki að
við séum í óþægilegri aðstöðu.
Vill hann ekki að við séum ham-
ingjusöm?“
Ég legg áherslu á að Biblían
segir skýrt að við öll — og ég líka
— séum ekki hér til þess að láta
Guð veita okkur ánægju og við
erum ekki hér til að láta hann
vinna fyrir okkur. Við erum hér
til þess að veita honum ánægju
og vinna fyrir hann.
Sp: Sýnist þér að ókristilegar
hugmyndir um hjónaband hafi
áhrif á kristið fólk?
Evie: Sem kristin vitum við að
viðhorf heimsins hafa áhrif á
okkur. Það hendir sum okkar að
leika tveim skjöldum. Við segj-
um jú, Guð er trúr, hann leiðir
okkur og leiðbeinir okkur. Síð-
an fáum við skilnað, ef þetta
heppnast ekki.
Við þurfum að vita hvað
hjónaband er áður en við göng-
um í það, svo að eftir nokkur ár
lendum við ekki í að segja,
„þetta var ekki rétt.“ Þetta þarf
að kenna úr ræðustólnum. En,
almennt sagt, þá er þetta frekar
óvinsælt einmitt núna. Svo
margt fólk gefst bara upp og
ákveður að hjónaband þeirra
muni ekki ganga. Eða það hrein-
lega réttlætir skilnað. Ég hef
heyrt fólk segja: „O, þú trúir því
aldrei hvað skilnaðurinn hefur
verið þroskandi lífsreynsla!"
Það er mikið í tísku núna að öðl-
ast „þroskandi lífsreynslu," er
það ekki?
Við Pelle erum hrygg í anda
okkar. Ég held að við finnum
aðeins lítið til í samanburði við
hryggð Guðs yfir þessu. Það er
erfitt að hafa trú á fjölskyldunni
þar sem fólk gefst upp. Aðrir
kristnir, sem gætu átt í erfiðleik-
um í hjónabandinu, líta á þau og
segja: „Hvers vegna ætti ég að
halda það út, þegar þessi hefur
gefist upp og hinn hefur gefist
upp? Hvers vegna ætti ég að
halda út þegar þau gerðu það
ekki og Guö veitir þeim samt
velfarnað og blessun?"
Sem kristin þurfum við að
gera okkur grein fyrir að líf okk-
ar er gerólíkt lífi óendurfædds
fólks. Við erum af allt öðru kon-
ungsríki. Við erum ekki af heim-
inum. I hjónabandi verðum við
að yfirgefa alla aðra. helga trún-
að okkar aðeins hvort öðru. Það
er að deyja sjálfum sér stöðugt
til þess að hinn aðilinn lyftist
upp, þörfum hans verði mætt, líf
þeirra öðlist fyllingu. Ef til vill
hljómar þetta eins og grundvall-
aratriði, en hve margir gera
þetta raunverulega?
Sp: Hvað hefur þetta þýtt í
þínu lífi?
Evie: í fyrsta lagi ákvað ég að
hafna framabraut minni. Pelle
var forstöðumaður í Svíþjóð.
Þjónusta mín náði út um allan
heim. Ég sagði í einlægni og glöð
í hjarta: „Þakka þér Guð að ég
get axlað byrðar með þessum
manni, sem þú hefur greinilega
gefið mér og saman skulum við
vinna fyrir þig á hvaða sviði sem
þú sýnir okkur. Leiddu okkur og
leiðbeindu daglega með hendi
þinni.“
Sp: Hvernig eiga kristnar kon-
ur að snúa sér varðandi frama-
braut?
Evie: I fyrsta lagi er ég ekki
hrifin af orðinu framabraut. Það
ber með sér vissan keim. Mér
finnst það minna á glans og efn-
ishyggju. Ég geri mér fulla grein
fyrir því að á mörgum heimilum
er nauðsynlegt að konan vinni
úti. Ég hef mikla samúð með
konum sem eiga ekki um neitt
að velja. Ég veit að þær búa við
mikla togstreitu. Tryggðin við
fjölskylduna og tryggðin við
vinnuna togast á.