Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Síða 7

HEIMILISVINURINN
7
alt, sem í þeim er; það er arfur eftir manninn
þinn“.
Hún tók við lyklunum og sat sorgbitin hjá
föður sínum deyjandi. Þess var skamt að bíða,
að hún yrði að horfa á það, að lík föður hennar
væri brent til ösku, á þessum heilaga stsð. Nú var
hún einmana. Og berandi harm sinn í hljóði slóst
hún í för með nokkrum öðrum pílagrímum og
hélt aftur heim til átthaga sinna,
Árið eftir gjörði hún ekki annað en að lesa
hinar helgu bækur Indverjanna, Shasira, af kappi.
I þeim bókum las hún hina dapurlegu og rauna-
legu sögu indversku trúarbragðanna. Hún las þar
frásagnir um alla helgistaði Indverja, og fyrirheiti
þau, sem gefin eru hverjum þeim, sem sækja þá
heim. Þar stóð líka fyrirheiti um fyrirgefningu
þeirrar syndar, sem veldur ekkjudómi. En þung
var krafan; það var hvorki meira né minna en
það, að hver ekkja yrði að sækja heim og biðjast
íyrir í fjórum hinum mestu helgistöðum Indverja,
sem standa á yztu endimörkum Indlands í austri,
norðri, suðri og vestri.
Chundra Lela einsetti sér nú að gjöra þetta
°8 alt annað, sem kraflst var í hinum helgu bókum.
Hún gjörði sér þá langan og mjóan poka og
lot í hann alt það gull, sem var í skríninu, sem
hán hafði erft eftir mann sinn. Pokann batt hún
Svo um sig miðja; fatnaði svo marga, sem hún
§at haft með sér, batt hún í bagga. Síðan kallaði