Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Page 17

HEIMILISVINTRINN
17
væri að kveikja á kyndlinum, þá skyldu þeir sleppa
syndaseggnum lausum.
Allir sem við voru staddir, féllust á þessa
uppástungu, og það var gjört óðara. En er kynd-
illinn tók að loga, stökk apinn fram og aftur um
hrísgrjónaekrurnar, svo að kornið fullsprottið stóð
í ljósum loga. Því næst klifraði hann upp á hús-
in og stökk svo þak af þaki, og kveikti í tjöru-
bræddum þökunum. En er alt stóð í björtu báli,
Þá tók hann skottið milli handa sér og blés á
kyndilinn og siökti hann. En svo gáði hann þess
ekki, að hann hafði orðið sótugur á lófunum og
strauk sér með þeim í framan, svo að hann varð
kolsvartur; síðan hefir þessi grái api, með svarta
andlitið og iöngu rófuna, verið tilbeðinn og göfg-
aður um alt Indland af mörgum miljónum manna.
Þegar Hanunan koin heim, kvaddi hann sam-
an sinn apaher; var öllu því liði haldið til Ceylon
úndir forustu Rams, til að frelsa Sítu hina fögru
°g flytja hana heim aftur. Aparnir fyltu þá upp
sundið milli Ceyion og meginlands með stórbjörg-
Uln, er þeir vörpuðu út í sjóinn; varð þar af flóð-
garður, er Ram gat gengið eftir þurrum fótum með
sinu dygga hjálparliði. Sló nú í mikinn bardaga;
611 svo lauk, að Ram og þeir félagar höfðu Sítu á
ðúrt með sér, og tók Ram svo aftur við konu sinni,
°g skildu þau aldrei síðan.
Svona er nú sagan af Ram, sem hver rétt-