Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Blaðsíða 32

3*
HEIMILISVINURINN
•sjálfa sig, eins og að undanförnu. Hún hélt líka
dætrum Bramaprestanna veizlu og gaf líkneski
guðsins gull í fórnargjöf. Þegar nú þessi merkis-
■dagur loksins rann upp, þá gekk hún snemma um
morguninn til hofsins, til að biðjast fyrir og vera
sjónarvottur að því, er blóðið streymdi út úr líkn-
eskinu. Prestur vildi verða laus við hana. „Þú
kemur of snemma dagsins“, sagði hann, „þú verð-
ið að ganga burtu og koma aftur, er ég kalla á
þig ásamt öllum hinum.“ Hún gegndi því, en
kom aftur fyr en hann hafði búist, við. Hún kom
að honum, er hann var að dýfa dúknum í blóðið,
-en — það streymdi ekki úr líkneskjunni, heldur
úr geitarkiðlingi, sem hann hafði slátrað til sömu
afnota. Mörg hundruð manna fengu seinna um
daginn stykki af þessum undursamlega dúki, þeir
trúðu lygum prestsins og greiddu fyrir það, eins
eins og hann setti upp. Chundra Lela vildi
ekki veita dúkstykkinu viðtöku. Þegar hún sá
þessi svik, þá fyltist hún megnustu andstygð á
öllu saman; eftir þetta fór hún að njósna um ann-
að fals af líku tagi. Prestarnir á sama helgistaðnum
höfðu líka sagt henni, að ef hún héti dætrum þeirra
einu eða öðru, en færi svo burt, að hún efndi það
ekki, þá skyldi tígrisdýr verða á vegi hennar, ei'
kæmi út úr skóginum, til að rífa hana í sig-
Hún fastréði þá líka, að reyna sannindi þessarar
spásagnar. Seinna meir sagði hún sjálf svo frá:
„Ég beitti brögðum til að fá að vita, hvort prest-