Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Side 33

HEIMILISVINURINN
33
arnir hefðu sagt satt eða logið. Eg leitaði uppi
tvær af dætrum þeirra og hét að gefa hvorri fyrir
sig öklaspennur og nýjan búning. En svo fór ég,
að ég efndi það ekki, því ég hugsaði með mér.
Það fer þó aldrei ver en svo, að ég verð tekin af
lífi. Þegar ég var komin út fyrir borgina, varð
fyrir mér einstigi það, er iiggur i gegnum frum-
skógarkjarrið. Alt af var ég að skygnast um eftir
tígrisdýrinu, er ráðast myndi á mig. Við hvert
hljóð, sem ég heyrði, var sem blóðið stöðvaðist í
æðum mér. Ég gekk og gekk þennan eyðiveg, en
ekki kom nokkurt tígrisdýr. Og svo tók ég að
gera mér í hugarlund, að prestarnir væru lygara-
flokkur í stað þess að vera heilagir menn.
Þaðan hélt hún til næsta helgistaðar í öðru
konungsríkí. Ekki var öðrum leyfð aðganga i þeim
helgidóm, en þeim, sem komu með alveg sérstak-
ar fórnargjafir. Chundra Lela gaf konunginum
fiýrmætustu og kærkomnustu fórnargjöfina, sem
unt var að gefa, saltmola og lítið eitt af svefn-
jurtarsafa (ópíum). Almúgafólk á Indlandi hafði í
þá daga ekki efni á að brúka salt. Helgistaður-
inn var Purshu Bam, staðurinn, þar sem Ram
hafði myrt móður sína. Henni var sýndur högg-
stökkurinn, er höfuð hennar hvíldi á, er hún var
hálshöggvin; Chundra Lela þakti hann blómum og
haðst fyrir á þessum stað. En henni ofbauð á-
seilni Bramaprestanna. Þegar hún hafði fært þeim
venjulega fórn, þrifu þeir i fötin, sem hún var í