Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Qupperneq 37

HEIMILISVINURINN
37
Fjötrarnir slitna.
Chundra Lela sneri nú aftur til Midnapúr.
t“ar hafði hún safnað að sér heilum hóp af læri-
sveinum. Einn þeirra var dálítill drengur, sem
hún hafði fengið mikla ást á; en svo stóð á, að
hann var orðinn lærisveinn hennar, eins og hér
Segir;
Einu sinhi gekk kona til hennar, hneigði sig
djúpt og kysti öskuna af fótum hennar. Síðan
dælti hún: „Eitt eí það, sem veldur mér mik-
illar áhyggju. Ég er barnlaus og maðurinn minn
vfll taka sér aðra konu, ef ég á honum ekki son.
Hvaða fórn á ég nú að færa til þess ég geti orðið
móðir?"
„Ég veit ekki, hvaða fórn þú átt að færa til
sð öðlast þessa blessun, kæra systir", svaraði
Chundra Lela. „Ég þekki rót, sem iækningakraptur
ei' í fólginn, en engin kyngi. Ef það er sjúkleiki
eða líkamlegur veikleiki, sem veldur því, að þú
ei't óbyrja, þá getur þessi lækningarjurt gjört þig
hrausta, og þá hittirðu á óskastundina". Konan
V£11'ð sárfegin þessu heilræði; hún neytti meðals-
ins og eignaðist son, eins og hún hafði óskað sér.
Sveinninn var þegar fenginn Chundra Lela til
fósturs og kenslu. Þegar hún nú aftur fór til
Kalkútta, þá fékk hún orðsendingu frá þarlendum
embættismanni, er opt hafði séð hana sitja við
Vegjnn, annaðhvort önnum kafna við að dýrka
guðina, eða við það, að kenna lærisveinum sínum.