Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Síða 55

HEIMILISVINURINN
SS
„Já, bróðir minn, ég veit, að hann muni veita
þér viðtöku nú á þessari stundu. Gefurðu þig með
lífi og sálu á hans vald?“
„Já, það giöri ég, og ég trúi, að Jesús vilji
frelsa mig. Ó, hvað ég vildi óska, að ég gæti fengið
skírn! “
„Já, en hér er enginn trúboði; það er ekki
einn einasti trúboði til í öllu þessu landi“, sagði
Chundra Jjela með hryggu bragði, „og ég get ekki
fengið neinn hingað svo langt að“.
„Nei, það geturðu ekki, því að tíminn myndi
ekki hrökkva til. En — Læla, þú ert kristin og
þú prédikar fagnaðarboðskapinn, hvers vegna getur
þú ekki skírt mig? Mig langar svo til að deyja
ekki fyr en ég hefi tekið skírn“.
Chundra Lela hugsaði sig um stundarkorn.
Þá varð henni litið framan í bróður sinn, sem
henni var svo ástfólginn, og þá mintist hún þess,
hve oft hún hafði beðið fyrir honum, að hann
mætti verða hólpinn. „Sannarlega- reiðist guð mér
ekki, þó að ég gjöri það. Fyrst óg nú hefi framið
alls konar prestsþjónustu fyrir skurðgoðunum, þá
get ég sjálfsagt líka gjört það fyrir hinum sanna
guði“. Hún gekk hægt og hljótt út úr herberginu
eg kom aftur inn með koparskál fulla af vatni.
Hún setti skálina á gólfið, kraup síðan á kné hjá
rúmi bróður síns og úthelti hjarta sínu í innilegri
bæn til guðs um það, að hann vildi frelsa bróður
hennar og blessa það vatn, er hann ætti að skír-