Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Qupperneq 71

HEIMILISVINURINN
7*
Hún varð lasin, fjekk köldu og höfuðverk; skömmu
síðar sást votta fyrir hvítum bletti á brjóstinu á
henni og hann stækkaði meira og meira; þá fór
hún að verða kvíðafull og foreldrar hennar bjugg-
ust við hinu bezta. Getur það átt sér stað, að
þessi unga stúlka, sem svo margar vonir voru
bundnar við og komin var svo nærri því marki,
sem hún hafði kept að, sem var ástúðleg við aila
og elskuð af öllum — yrði nú öllum viðbjóðsieg
og rekin burt og það af nánustu ástvinum sínum?
Hún var flutt til læknis. Hann skoðaði hana
nákvæmlega, en foreldrarnir stóðu á meðan ang-
istarfull í skapi, kvíðandi fyrir því, að heyra af
hans munni það, sem þau annars vissu fullvel áður,
«n iæknirinn varð hryggur í bragði. Hann reyndi
að leyna geðshræringum sínum, en hann varð að
segja, eins og var. „Já“, sagði hann, „dóttir yðar
er holdsveik". Og litla stúlkan titraði öll frá hvirfli
til iija. „Ó“, sagði hún, „get óg þá ekki lengur
gengið í skólann, er engin von um það, að það sé
annar sjúkdómur ?“ Hún grét eins og hjarta hennar
ætlaði að springa. Foreldrarnir fóru nú með hana
tll annars iæknis, sem var holdsveikislæknir ein-
göngu. Hann kvað líka upp sama dóminn — dauða-
hóminn, yfir henni: „Það er versta tegund af holds-
veiki — nauðsyn á, að hún sje fráskilin öðrum
^önnum — hjúskapur ekki leyfilegnr"- Stúlkan fór
Þaðan með sundurkramið hjarta, öll von var úti.
Nokkrum vikum síðar var hún send á holds-