Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Síða 72

72
HEIMILISVINURINN
veikrahæli. Þar átti hún að dveija þær stundir,
sem hún átti ólifaðar við óumræðilegar þjáningar
innan um aðra menn, sem aliir forðuðust að hafa
nokkur mök við — eins og hana sjálfa. Hún grét
dag og nótt. Hvernig hefði hún nokkurn tíma
átt að geta sætt sig við það líf? Yfir henni grúfði
myrkur eitt og vonleysi. Trúboðarnir gátu ekki
einu sinni með allri sinni blíðu huggað hana.
Þarna sat hún ein með sínar beizku hugsanir og
furðar á því, að nokkur sá guð geti i rauninni
verið til, er heyri angistaróp manna.
En hvaða hljóð er það, sem nú heyrist, gjall-
andi rödd, sem rýfur kyrðina, líkt og skólabjallan í
fyrri daga! Hvað á hún að þýða? Að vörmu
spori kemur kallari, sem slær trumbu og kallar:
„Komið út í garðinn! Hérna er kona, sem pré-
dikar um Krist — komið!“ Það var um sólseturs-
leytið. Og það hópaðist saman fjöldi manns. I
miðjum hópnum stóð hrum kona, hvít fyrir hær-
um; það var yfirnáttúrlegur kraftur í raustu henn-
ar og eldur guðs heilaga anda Ijómaði af ásjónu
hennar. Það var Chundra Lela. Hún var að
segja þessum aumingjum frá frelsaranum, sem tek-
ur burt alla synd og hreinsar öll hjört.u. Chundra
Lela kom auga á veslings holdsveiku stúlkuna og
ásetti sér að gera alt, sem hún gæti, til að hjálpa
henni. Hún var hjá henni og bað dag og nótt
fyrir sálu hennar, þangað til stúlkan lét undan og