Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Page 77

HEIMILISVINURINN
77
þetta sinn, en ég vona samt, að þú komir á eftir
mér. En drottinn hefir sjálfur séð þér borgið.
Presturinn ætlar að taka þig heim með sér og
ganga þér í föður stað. Fyrir slikt kærleiksverk
getur þú sannariega aldrei fuilþakkað honum. Gefðu
mér svo hönd þína, drengur minn, upp á það, að
þú skulir aldrei gleyma því, sem presturinn og
konan hans hafa fyrir þig gjört, og lofa þú mér
því, að þú skulir alla æfi leggja kapp á að sýna
þeim í verkinu, að þú sért þeim innilega þakklát-
ur fyrir ástúð þeirra við þig.“
Drengurinn svaraði kjökrandi: „Já, pabbi, það
máttu reiða þig á“.
^ „Kristján, elsku drengurinn minn“, sagði
kennarinn með veikri röddu, „ég hefl nú upp á
síðkastið lagt þér ríkt á hjarta, hvað þú þarft að
gjöra til þess, að verða sæil meðan þú lifir og
sáluhólpinn, þegar þú deyr. Yertu trúr irelsara
þínum og þegar vondir menn vilja lokka þig til
syndar, þá samsintu þeim ekki. Og mundu um
fram alt eftir því, að annaðhvort fer þér fi'am eða
þér fer aftur. Aldrei máttu hugsa, að þú sért nú
orðinn nógu vel kristinn. Pað tré, sem hættir að
vaxa, er fuilþroskað handa öxinni. Taktu því sí-
w íeldum framförum, barnið mitt. Kystu nú pabba
Þiun í síðasta sinni, kveðjukossinum." Þegar
skólakennarinn hafði mælt þetta, reis hann upp í
rúminu með veikum burðum, og sagði: „Drottinn
Wessi þinn inngang og útgang héðan í frá og að