Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Page 81

HEIMILISVINURINN
81
Gleymdu ekki síðustu áminningu fíiður þíns. Þú
veizt, að konan mín þurfti mikið að láta á móti
sér, með því að taka þig á heimilið, og þó að hún,
sem er fimm barna móðir, sjái eigi ávalt hið rétta
í hverju máli, sem börnunum ber á milli, þá máttu
ekki reiðast henni. „Faðir minn“, svaraði dreng-
urinn, „ég gjöri alt, sem ég get, til að gleðja hana.“
„Sonur minn“, mælti presturinn, „kærleikurinn
sigrar um síðir. Mundu barnið mitt eftir því, sem
hann faðir þinn sagði: „Áfram, en aldrei afturábak".
II.
Meðan presturinn iifði, hafði Kristján ekki af
neinum skorti eða bágindum að segja. Hann gekk
á latínuskólann þar í borginni, og fluttist með góðum
vitnisburði bekk úr bekk, því hann var vel gáfaður
og kostgæfinn. En þegar hann var kominn í næst-
efsta bekk, varð hann fyrir þeirri þungu raun, að
valmennið hann fósturfaðir hans andaðist, eftir
stutta legu. Skömmu fyrir andlát sitt hafði prest-
urinn kallað Kristján að sóttarsæng sinni, og átt
við hann langt og alvarlegt samtal. Prestskonan
var mjög gröm yfir því, að maðurinn hennar talaði
uieira og ýtarlegar við Kristján en við Hinrik;
öann hafði að eins í fám orðum ámint son sinn
um að ganga þrönga veginn og drotna yfir fýsn-
um sinum.
Það var daginn eftir jarðarför prestsins, að
Kristján lá iengi á bæn við gröf fósturföður síns,
6