Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Qupperneq 83

HEIMILISVINURINN
83
leiðinlegt, að það skuli ekki vera hægt að hýsa þig
lengur; en það er bót í máli, að þú hefir náttúr-
lega útvegað þér glæsilegri bústað, þar sem þú
ætlar þér að verða lögvitringur. Og þrátt fyrir
þína hágöfugu stöðu í lífinu, vildi ég allra auðmjúk-
legast mega biðja þig, að gleýma ekki vesalings
Hinrik þínum, sem hefir svo oft sagt þér til
syndanna".
Það lá við, að Kristján reiddist illa þessu napra
háði, en hann stilti sig samt, því þá mintist hann
alt í einu orða fósturföður síns: „Kærleikurinn
sigrar". Gekk hann þá til fóstbróður síns, tók
vingjarnlega í hönd honum og sagði: „Ég þakka
þér fyrir, að þú mintir mig á, livað mér samir
hezt. Snemma í fyrra málið skal ég fara héðan
alfarinn; viltu nú ekki gjöra mér þann greiða að
hjálpa mér til að búa út pjönkur mínar“.
Hinrik varð snöggvast eins og hálfsneyptur,
en hann áttaði sig fljótt og sagði: „Það getur þú
sjálfur gjört; það er ekki vert fyrir þig, að venja
þig á að hafa þjóna“.
Að lítilli stundu liðinni var Kristján staddur
inni í stofu hjá prestskonunni. Hún mælti þá til
hans kuldalega og rólega: „Mér þykir mjög leiðin-
Isgt, að geta ekki orðið við óskum mannsins míns
sáluga í því, að halda þig lengur; það verður lík-
lega fuli erfitt fyrir mig, að fæða börnin mín fimm,
sem öll eru í ómegð“.
„Það get ég vel skilið. Með guðs hjálp kemst