Heimilisvinurinn - 01.05.1906, Side 87

HEIMILISVINURINN
87
hann hafði efni á; sökt sér svo í skuldir svo miklar,
að hann hefði engan veginn getað komist úr þeim;
fyrst hefði honum þó gengið betur en hann át.ti
skilið, því að móðir hans hefði friðað lánardrottna
hans, með því að selja þeim aleigu sína í hendur;
skömmu síðar hefði hann aftur fengið að láni hjá
kaupmanni einum; en þegar hann gat eigi staðið í skil-
um, sneri kaupmaðurinn sér beint til háskólastjórans;
hann kallaði Hinrik fyrir síg; Hinrik fór þá svo
ósvifnum orðum um kaupmanninn, að skólastjórinn
sá, að hann var neyddur til að vísamálinu til háskóla-
í'áðsins, og eftir að frekari rannsókn hafði framfar-
ið í málinu, þá var Hinrik rekinn af háskólanum með
óhróðri. Hann varð þá fyrst skrifari hjá málafærslu-
bianni einum; en brátt var hann rekinn burtu þaðan
fyrir það, að hann hafði stolið nafni húsbónda síns,
hil þess að ná sér í peninga. Flæktist hann síð-
an manna á milli, þangað til hann fókk atvinnu
á skrifstofu einni; þar gaf hann út falsaða víxla
til þess að ná sér í peninga og strauk svo til Ame-
ríku; en alt komst upp, og hann var tekinn fastur,
°g settur í fangelsi.
Dómarinn lét dómsmálabókina aftur, og sagði
lögregiuþjóninum, að hann mætti fara, þar eð hann
vhdi tala við fangann undir fjögur augu. Þegar
t>eir voru einir orðnir, gekk dómarinn að fanganum
°g sagði: „Ó, Hinrik! að ég skuli nú þurfa að
sjá þig svona voðalega á þíg kominn; hefir þú