Fróði - 01.03.1913, Blaðsíða 9

FRÓÐI
201
“Hvað er á seyði, Bobby?” kallaði Farnsworth íit.
‘‘Ekki annað en það. að Hamilton hefir l&tið leita þfn f
hverjum krók og kima f virkinu og bænum, Þjer er betra að
koma þegar, annars lætur hann slæða alla ána eftir lfki þínu. ”
‘‘Það er gott og blessað; farðu aftur til virkisins og láttu á
engu bera. jeg skal br&tt gera mig sýnilegan hans konunglegu
hátign. ”
Maðuinn fór hlægjandi leiðar sinnar.
‘‘Nfi fæ jeg makleg málagjöld fyrir athæfi mitt,” sagði Farns-
worth, og mátti heyra hroll 1 röddráni. En það mál fór á annan
veg. Að vfsu tók Hamilton honum þurlega, en talaði ekkert
um fjarveru Farnsworths og virtist helst vilja ræða “sem fæst
um flest”, Sannleikurinn var, að Hamilton leið fremur illa. Að
samviskan gerði honum ónæði nokkuð, þorum vjer ekki að full-
yrða, en hann kveið þvf, að eitthvað óþægilegt mundi koma fyrir
sig út af því, er hafði hent hann sfðustu nótt. Hvfta stúlku-and-
litið Ijet hann aldrei f friði. Hann þorði ekki að ræða málið við
Farnsworth, því af þvf kynni að leiða, að alt kæmist upp.
Brátt Varð það hljóðb.ært, að Alice var sloppin úr virkinu
og yfiiskins-leit var hafin eftir henni samkvæmt boði Hamiltons,
og sá Farnsworth um að sú leit tæki sein fyrst enda, Hann þótt-
ist þegar sjá, að Hamilton vissi, hvar hún væri. Þessi leyndar-
dómur gerði hann áhyggjufullan, og því tók hann að rannsaka mál-
ið með leynd. Og að Ifkindum mundi hann hafa fundið hana
með tfmanurn — þvf ‘‘ást sjer gegnurn hóla” — hefði ekki ann-
an stóratburö borið að höndum.
Einkurrt til þess, að reyna að hafa af sjer hræðslu sfna, ljet
Harnilton nú vinna kappsamlega að uinbótum virkisins, er hann
hafði byrjað á, áður eii siðustu atburðir komu fyrir. Hann hafði
lokið þeirri starfa rjett þcgar Clark kom.