Fróði - 01.03.1913, Blaðsíða 21

FRÓÐI
213
og. dætuT Vincennes-búa báru þeirn, Adrienne litla Bourcier var
ein meðal þeirra. Hím færði flokki Beverleys körfu, nsef þvf
eins stóra og hún var sjflf', kúffulla af steiktum fuglum, hveiti-
brauði og öðru sælgæti, en önnur stúlka bar könnu mikla með
sjóðandi kaffi. Hermenm fögnuðu þeim vel og hældu svo mjög
fc-gurð þeirra, að roða all-sjálegum brá á kinnar stúlknanna.
Þó var Adrienne ekki rött innanbrjósts. Hún þráði mjög, að
heyra eitthvað um R'ené de Ronville, Eínhver hlaut að vita
eitthvað um hann. Ó, þarna var Jazon frændi! Hann var mað-
urinn, Hún nam staðar eftir að hafa útbýtt vistunum, og spurði
fein.nislega eftir René.
■‘Ekki sjcð fantinn, drepinn — hausfleginn langt síðan,
kanske.”
Hann var ineS fullan munninn af mat, tyggjandi og talandi f
senn og var ilt að skilja þessa stuttu tölu hans. Ekki leit hann
við stúlkunni ineðan hann flutti töluna. Adri'enne náfölnaði við
þcssi huggunarsnauðu orð. r
Beverley neytti Iftils. Hann sat spöikorn frá- mönnum’ sín-
um á trjábol. Hann sökti sjer niður 1 sorg sfna,og rninkaði hún
ekki við það, er nú bar fyrjr hann. Hann haf;ðf tekið nístið
Alice-naut upp úr vasa sfnum. Sá hann þá sjer til skelfingar,
að höggið, er hann fjekk á brjóstið, hafði nær því gjörsamlega
numið burt andlitið af smá-mvndinni af Aliceí
t
Hann starði á nfstið eins og blindur maður starir á sólina.
Hjartað nær því hætti að slá, og frá brjóstinu hevrðist urg, líkt
þvf, er hevrist, er sterkur maður deyr af skyndilcga veittu bana-
sári. Hann þýddi þennan atburð þannig, að það væri bending
um, að Alice væri gersamlega tekin frá honum. Hann reyndi að
cndyrkalló andlitið fagra í huga sinn, röddina þýðy í eyrun sín;
en það tókst ekki. Honuin fanst alheimurinn eitt heljar-stórt