Fróði - 01.03.1913, Blaðsíða 40

233
FRÓÐI
ðhreinindum, sem safnast hafa saman í líkamanum. Sama er að
segja um kýlin og bólurnar. Andremma segja margir að komi
frá maganum. En það er augsýnilega rangt, þegar menn hugsa
til þess, að göngunum frá maganum til munnsins er vanalega lok-
að nema við uppsiilu eður'ropa. En andremman á vanalega upp-
tök s(n í nefinu, cða munninum eða lungunum. í nefinu af kvefi
(catarrh), f munninum af óhreinum tönnum, ( lungunum af stýHu
f slímhimnum pfpanna.
“Catarrh” er f því fólgin að úr slfmhimnunum, hvar svo sem
þær eru, smit.ir eða suddar ólyfjan einhver, sem Ifkaminn er að
reyna að koma frá sjer á þenna hátt af þvf, að hann hcfur ekki
getað það á annan eðlilegri hátt. Maðurinn hefur, af sinni vana-
legu fávisku eður flónsku, rutt í sig annaðhvort of miklu, cða ein-
hverju skaðlcgu, eða óhentugu, eða hvorutveggja. Og þarna
verður það svo að brjótast út, eða þarna er það rekið á dyr, gæti
kanske verið rjettara að segja.
Offitan kemur æfinlega af því að Ifkaminn getur ekki komið
frá sjer afgangnum af fæðu þeirri, sem hann neytir og blóðið flyt-
ur út f alla hans parta. Blóðið tekur við fæðunni f þörmunum cða
veggjum þarmanna, þegar þessir ötsmáu separ (intestinal villi) eru
búnir að ummynda hana og gjöra þessa smáu líkami hennar úr
dýra eða juita rfkinu að efnum eður hlutum, sem geta samlagast
lfkama mannsins, eða með öðrum orðum gjöra þá hæfilega til nær-
ingar, til að byggja upp lfkamann. Þarna eru bæði proteids
(vöðva efni), og fita, mjólkursykur og margt annað. Þetta flytja
blóðkornin alt út um líkamann til að næra alla hans smáu, en ótöl-
ulegu mörgu borgara. Þctta er feikna mikill farmur. En stund-
uin gctur hann orðið nógu mikill og þegar þessar lestir þessara
75 trilióna blóðkorna eru komnar með flutning sinn út í ystu æs-
ar, inn á hvcrt heimiii, út í hvern dal og annes, inn í hvern dal-