Fróði - 01.03.1913, Blaðsíða 29

FRÓÐI
221
F ramkvæmd.
(Framhald).
Oss furðar oft á því, að sjá einn eður annan berast niður
brekkuna og týna mannskap sfnum og dugnaði og þreki. Vjer
getum ekki gj'irt oss grein fyrir þvf, og ekki getur hann það
heldur. En vanalega cr það af þvi, að hugur hans dignar og
hugsunaraflifi rýrnar svó, að hann týnir öllu skapandi afli úr huga
sfnum.
Listin be»t allra lista'er sú, að læra að nota hæfijeiká vora
til þess, að byggja upp, í stað þess að rífa niður, svo að lffið verði
I
framhaldandi þroskun með vftxándi afli og áhrifum,
Er ckki hörmulegt til þess áð vita, að fyrir vanþekkingu á
lögmáli hugans og hugmyndanna, skulum vjer einmitt hrindá frá
oss þeim hlutum, sem vjer girnumst og oss langar svo til að öðl-
ast, að vjer skulum hefta allar framkvæmdir vorar. Að vjer ákul-
um einmitt halda sem fastast f þær hugmyndir, sem gjöra oss
mestan skaðá, og fjarlægja oss takmarki þrf, sem vjer viljum ná.
Lfklega hefur oss aldrei verið kent það f æsku, að vjer get-
um ekki öðlas.t neinn hlut, meðan vjer beinum huganum að ein-
hverju öðru, að vjer getum ekki bætt hag vorn fjármunaiega, ef
vjer erum sannfærðir um það, að \ jer með hverju árinu hljótum
að verða fátækari og fátækari. Oss var máske aldrei kent, að
vjer yrðum að beina öllum kröftum vorum, öilum hugsunum vor-
um í þá átt, sem vjer vildum gangá, að vjer yrðum að hafa hug-
sjónirnar sf og æ skírar fvnr augum, ef að vjer vildum áfram
komast, annars myndi ekkcrt ganga, og ailar tilraunir vorar að
engu verða.