Fróði - 01.03.1913, Blaðsíða 17

FRÓÐI
209
“Það fæðist aldrei slík stúíka f Vincennes sem Alice var,”
mælti rnaðurinn f viðkvæmum rómi. “Og að hugsa til þess, að
hún var skotin niður eins og hundur.”
“Og' það af manni, er kallar sig herstjöra!” sagði annar. “Jeg
fyrir mitt lciti mæli mcð þvf, að hann sje brendur lifandi, er vjer
náum honum.”
“Stúlkunnar verður að hefna og það svo muni umj' bætti
hinn þriðji við. “Heiiaga jóhrfrú! Ef Gaspard Roussillon væri
bara hjer!”
“Hann er hjcr. Jcg sá hann í rökrinu í kvöld. Hann var í
skelfilegum vfgamóð. ó, jeg vildi ekki vera Hamilton, og kom-
ast ! greipar á tröllinu Roussillpn!”
“Jeg ekki heldur. En gaman væri að sjá Gaspard handieika
hann. Þar yrði ekke'it bein óbrotið. Þá yrði Alice hefnt!”
“Hvað nú að?” spurði Jazon frændi, er hann sá Beverley
hnfga við skíðgarðinn, og heyrði andvarp hans, cr lfktist dauða-
stunu. “Hafa þeir hitt yður? Mikið særður?”
Bevertey heyrði ekki orð gamla manrisins og merkti ekki,
að hann var að klappa á öxlina hans.
“Alice’ Alice!” sagði hann f hálfum hljóðum—“dáin—dáin.”
“J-a-á;“ sagði Jazon hljóður. “Heyrði það þegar kom í
bæinn. Ivlikið ilt — mikið sorglegt— Jeg kanske eitihvað geri
meö það—.”
Beverley rjctti úr sjer og lyfti byssunni, en mundi ekki, að
hún var ekki hlaðin. Hann bcindi hcnni á virkið og snart gikk-
inn. Á sama vetfangi fiaug skot úr fallbyssu og trjábrot komu f
skotgarðinn og fiísum rigndi f andlititið á Jazon frænda.
“Djöfull! Hvað næst? Betra skjóta út anga,” hvein í kafli,
“Jeg ekkert að gera ykkur!”
Hann hringsnerist og nuddaði elti-skins-andlitið sitt. Bev-